Liburan jeung nini sok ngahudang kenangan nu ndah dina hat.
 Pas nepi, te weleh ka ambeu masakan nini, sok lapar jeung hayang dahar leuwih ti biasana.
 Suasana padsan og masihan rasa tenang anu teu tiasa dipendakan di kota.
 kuring teu kedah ngadangukeun sora indung anu ngagugah anjen kanggo siap-siap ka sakola unggal isuk.
 Kuring malah teu ngadng klakson motor silih tembal.
 Kuring tiasa bobo tibra dugi ka caang.
 Hiji po, Nini ngajak ulin ka walungan tukangeun imahna.
 Di dinya tetempoan kacida ndahna, cai walungan dipak ku warga pikeun mandi, nyeuseuh, jeung sajabana.
 Nini kuring og nyarioskeun riwayat hirupna anu bda pisan sareng naon anu kuring kantos ngalaman sateuacanna.
 Nalika kuring ngadengekeun carita nini kuring, kuring mimiti bersukur kana saga hal.
 Tapi, kabagan anu paling hbat kuring nyata tiasa nypkeun waktos sareng bapa, indung, aki, nini sareng dulur-dulur tanpa kaganggu ku sakola atanapi padamelan.
 Ulin babarengan, piknik di pantai, jeung ngobrol bari nempo langit peuting bntang di padesaan.
 Jadi sanajan momen libur ieu pondok, abdi bakal salawasna inget dina hat.
 Pangalaman liburan ieu bakal janten salah sahiji harta anu paling berharga dina kahirupan kuring.
Baca konten-konten menarik Kompasiana langsung dari smartphone kamu. Follow channel WhatsApp Kompasiana sekarang di sini: https://whatsapp.com/channel/0029VaYjYaL4Spk7WflFYJ2H
