Lalu simbah menjelaskan lagi
"yo jenenge benda mati kok dipakani.. Yorausah.. Cukup di kei wewangian wae.. Rupo kembang utowo lengo wangi dutung.. Iku jane kanggo ngawetaken wesine.. Nanging yo kanggo ngilangake ambune wesi sing karaten.. Krono nek gak dikei iku yo bhakteri thetanuse iso tukul akeh nang.. Iku racun wesi aji..Â
Paham lee.. Tanyanya padaku..Â
Lalu akupun menjawab.. Nggih mbah. Â Kulo paham.. Lah njur niki kulo selehke pundi mbah.. Tanyaku lagi..Â
Yo.. Selehke tempatmu sing kiro kiro gak dicoling wong to.. Wong iku kan pusoko keris iku kanggone akeh.. Siji kanggo ageman.. Loro kanggo priasan.. Kaping telu kanggo ngusir memedi.. Kaping papat kanggo menjaga nilai nilai luhir bangsa Indonesia.. Ngerti ra kowe le..Â
Bangsa yang maju adalah bangsa yang mampu mengolah logam berat jenis wesi dadi senjata.. Lah kene bangsane dewe iki termasuk paling maju le. ..ngerti ra.. Sajroning keris iku udu mung wesu.. Nanging ono meteore..
Meteor iku wesi kang tibo seko langit.. Meteor iku kekuatane utowo atose ngluwihi wesi utowo tembogo... Mulo keris iki senadtan cilik rupone tapi kuwat ora gamoang melengkung senadyan diadu ambe senjata tajam liyone...Â
Yo elingono yo le... Pokoke gawanen.. Sesuk kapan waktune bakal tinemu jaman iku.. Ketoe jaman iku metune wayah taun wawu leee.. Aku wis mati. Nanging kowe ketoe mugoho esih urip lee... Ungkap simbah...Â
Nggih mbah.. Sendiko dawuh.. Ucaku..Â
Lalu.. Tahun demi tahun..berlalu..Â
Akupun tumbuh menjadi dewasa dan menikah lalu punya anak.. Tak terasa 36 tahun pesan itu teringat kembali dalam benak ku.. 2020 tahun wawu.. Kok yo aku eling yoh.. Pesene simbah mbien.. Kerisku nangendi yoh.. Wah wah..Â