Kesengsem ndonya, sirnakna pepenginanmu, lir mbedhol teki. Banjur dhongkelen, ben katut sak oyote, ilang dayane. Iku pangesti, para waskitha luhur, diuri-uri.
Riyaya kurban, minangka tanda sungkem, adoh pangalem. Minangka tumbal, tandha kupiya mulya, tumrap manungsa. Tepa tuladha, sumbering sumur kupa, sebening toya.
Resi Anoman, arupa kethek putih, luhur budine. Sanadyan rupa ala, lelaku mulya, asung tuladha.
Kinepung tresna, marang sapadha-padha, lila legawa. Lir aji-aji, njalari luput pati, tansah lestari.
Sabar kababar, sareh anggone nandhang, tan cepak nesu. Anyunggi syukur, gunem lan tetembungan, adoh ing kasar. Klebu sadhengah, kabeh tan pilih-pilih, kaya sedulur.
Riyaya kurban, njur kelingan Anoman, tepa tuladhan. Nganti saiki, isih akeh wong dahwen, nglarakke liyan. Tan gelem kalah, isih kepengin srakah, mulya tur mewah.
