"emm" Kale memilin pucuk klambine klimputan.Â
"lungguh lungguh, ben sekeca ngobrole"Â
"pangapurane sadurunge mung aku wis ora kuwat nahan iki dhewekan" Raziq mengernyit kan bathuke, kedher.Â
"sebenere aku wis remen karo kowe 5 taun, aku ora ngerti saiki entuk ilham tekan endi gawe nyatain kabeh iki, aku nyuwun pangapurane banget, aku ora nyuwun kowe bales perasaan ku aku mung pengen kowe ngerti wae, kowe oleh nesu karo aku, mangga..." dheweke kabeh meneng, kale merutuki dheweke bodho amarga ora mikirake apa kang arep kedadeyan terusane.Â
Raziq dumadakan ngadeg lan nyamber tase kang tergeletak ing sofa tunggal.Â
"mulih dhisik ya, salam karo simbah simbah" ucape karo intonasi nada adem.Â
Ndek kunu Kale pengin nangis amarga pegawean buru-burune, Kale yakin menawa sesambungan persahabatan watara dheweke karo Raziq arep renggang.Â
Pirang-pirang dina banjur kedadean iku mau, Kale krungu kabar menawa Raziq wis berpacaran karo Vanessa, lan lawase pirang-pirang dina iki uga Kale lan Raziq ora bertegur sapa; wis kaya wong ora padha-padha kenal.Â
Kale eling kabeh iki kaluputan dheweke, menawa pengin didandani maneh uga kayane ora ndean amarga sega wis dadi bubur; Kale kang wis ngutarakake perasaane ing Raziq lan Raziq kang wis berpacaran karo Vanessa, Kale gumuyu kecut amarga ya pancen samesthine arep mengkene.Â
Urip Kale pirang-pirang dina iki uga wiwit melu obah, kaya kang biyasane piyambake mulih bareng Raziq saiki piyambake mulih bareng grab lan Raziq mulih bareng Vanessa.Â
Uripe saiki krasa sepi amarga ora ana kang menjahiline becik ing sekolah utawa ing omah, ora ana maneh kang dumadakan teka menyang omah amarga kangen dolanan ludo karo simbah sampe tekan tengah wengi padahal ngesuk isih sekolah, ora ana maneh kang arep menehi kejutan ambal warsa pener jam 12 wengi lan ora ana maneh manungsa paling rame wektu asam lambung Kale kambuh, ora ana maneh kang membagikan foto meme.Â
