Usaha Ingkang Sae

"manusiawi ngerti" 

Pungkasane dheweke kabeh mulih, Raziq ngeterake Kale luwih-luwih dhisik. 

"mampir dhisik?" 

"oke hehe ditawarin soale" Kale menghela napas kasar banjur ngeblegna lawang pagare ben sepedha Raziq bisa mlebu. 

Raziq kalebu asring dolanan menyang omah Kale, amarga Kale tinggal karo simbah mbah putrine, simbah simbah kale dhewe wis kenal cedhak Raziq, dadi Raziq bisa sante dolanan menyang omah Kale. 

"tumben sepi" Raziq merebahkan dheweke ing sofa mbale sinambi menyalakan tipi. 

"simbah simbah ana dinas ing jabaning kutha, sapendak" Raziq mung ber 'oh' ria wae sinambi nerusake kagiyatane ndeleng upin & ipin. 

Selagi Raziq ndeleng tipi, Kale pinuju kamar kanggo ndokok tas, sawise iku piyambake meneng sadhela, ora ngerti entuk keberanian tekan endi Kale pengin ngungkapake perasaane ing Raziq, 5 taun cukup suwe kanggo mendhem perasaane, dheweke wis cukup kanggo mendhem tekan kene lan pengin ngutarakake sakabehe, emane tanpa awake dhewe ngerti Kale ora mikirake konsekuensi kang ndean arep kedadeyan watara piyambake lan Raziq. 

Karo keyakinan kang kuwat, Kale nekani Raziq kang asik ketawa dhewe ndeleng upin & ipin. 

"Raziq" 

"loh dakkira adus, geneya le"