Banyu kuwi salah sijine kabutuhan utama manungsa sing kudu dicukupi. Ora mung kanggo adus utawa reresik raga nalika reged sawise makarya utawa piranti makarya apa wae. Nanging uga kanggo nyukupi kabutuhan sajrone raga kareben tetep seger.
Sadurunge ana sumur utawa pipa ledeng, manungsa golek banyu ing kali utawa telaga. Mula kali lan telaga tansah dikurmati kanti aweh sesaji jalaran dianggep peparinge Ibu Pertiwi kang tansah welas asih peparing panguripan.
Banyu kang dibutuhake manungsa kuwi banyu bening. Jalaran banyu kang buthek kuwi reged lan ora becik kanggo kasarasan.
Mula umbulan, sumber utawa tuk, lan belik sing nalika jaman biyen kanggo adus para pandhita utawa raja diarani tirtamerta utawa tirta amerta kang ateges banyu suci.
Mula sapa wae sing ubek-ubek banyu bening dadi buthek kuwi dianggep nglakoni kesalahan gedhe lan ora diparengake rana utawa nglakoni apa wae kayata adus lan umbah-umbah ing wektu kang ditetepake.
Kaya dene telaga lan kali kang bening gawe seger lan tentreme urip, semana uga swasana bumi Nuswantara kang gemah ripah loh jinawi tansah dadi tata tentrem lan kerta raharjaning manungsa kang sejati, aja diubek-ubek kanti lesan utawa omongan kang ora ana juntrunge lan gawe ribeting swasana.
Manungsa sejati kuwi kang  lesan lan tumindake tansah  gawe beninge swasana.
Rahayu....rahayu....
Teguh wiyana basuki yuwono.
Sebelum manusia mengenal sumur dan saluran air minum, manusia mencari air di sungai atau telaga. Maka dari itu sungai dan telaga selalu disakralkan dengan memberi sesaji karena sebagai tempat suci dari Ibu Pertiwi yang memberi kehidupan.
