Kebudayan "Tradisi Wetonan"

Kabudayan minangka cara urip sing dikembangake lan diduweni dening wong utawa kelompok lan diwarisake kanthi turun-temurun utawa saka generasi menyang generasi. Kabudayan asale saka basa Sansekerta, yaiku buddhayah, yaiku jamak saka buddhi (buddia utawa akal), ditegesi samubarang kang ana gegayutane karo budi lan akal manungsa. Wujud sanesipun saking tembung budaya inggih menika saking basa Latin inggih menika cultura. 

Salah sawijining kabudayan ing Indonesia yaiku tradhisi wetonan sing asale saka Jawa. Upacara wetonan yaiku upacara adat suku jawa kang nduweni jeneng seje wedalan. Upacara iki isih lestari nganti wektu iki utamane kanggo masarakat suku jawa lan populer ing laladan Jawa Tengah, Jawa Wetan lan laladan Istimiwa Yogyakarta.

Apa iku tradhisi wetonan ?

Tradhisi weton yaiku perayaan dina pasaran wektu bayi dilairake menyang donya. Tuladhane senen pon, rebo wage, jemuwah legi utawa liyane. Legi, pahing, pon, wage, kliwon yaiku jeneng-jeneng pasaran. Tradhisi jawa iki unik banget amarga memper karo ambal warsa, nanging bedane perayaan weton ditindakake adhedhasar ing kalendher jawa, ing endi jero sa sasi ana 35 dina utawa wong jawa bisa nyebute selapan.

Wangun perayaan tradhisi wetonan

Wangun perayaan tradhisi wetonan ing saben laladan seje. Pirang-pirang laladan nglakoni perayaan tradhisi wetonan karo bermeditasi, ngrayakake dhewe karo cara mengheningkan dhiri lan ndonga marang tuhan, ngundang pirang-pirang kanca cedhak lan mangan panganan bareng, lan kadhang ana kang nggawe perayaan wetonan kang luwih gedhe kaya nganakake adicara sosial ing endi wong-wong berbagi carita, saran, lan padha-padha ngrungokake.

Tujuwan tradhisi wetonan

Wong-wong kang ngrayakake tradhisi wetonan iki bertujuan positip, yaiku ngarep-arep diwenehi kelancaran urip, kasarasan, rejeki, lan seneng kanggo wong kang lagi ngrayakake wetonane. Masarakat jawa pracaya pawongan kang asring digawekake selamatan weton kanthi rutin jumbuh wektune, mula uripe luwih terkendali, luwih ngati-ati, lan arang banget ngalami apes. Ana uga siji kaprecayan menawa masarakat jawa ora mengeti upacara weton mula arep kedadeyan siji bab-bab kang ora dikarepake kaya siji bab ala. Tradhisi selamatan weton uga ya iku wangun sedhekah panganan kang diwenehake kanggo tetangga kiwa tengen utawa marang kaum fakir, kaum dhuafa, lan kaum ora mampu liyane.

Urutaning tradhisi wetonan

Kanthi tradhisional tradhisi wetonan diisi karo adicara syukuran kang diwiwiti karo donga bareng. Donga bareng kasebut dipanggedheni dening pemuka agama (modin), banjur para tamu kang teka lungguh bersila ing dhuwur tikar melingkari sega tumpeng karo lawuh. Banjur diterusake karo mbagi sega tumpeng kasebut marang saben wong kang diundang.

Lan sawise diperang para tamu kang diundang numuti tata cara selamatan terusane karo ngucapake kabul kajate marang shohibul hajat utawa kang nduweni hajat sadurunge mulih. Pangarep-arepe, apa kang dadi gegayuhan shohibul hajat bisa dikabulkan dening allah swt.

Selamatan weton ora mung ditindakake ing dina lair wong kang wis diwasa wae, ananging bocah-bocah cilik uga uga. Menawa weton kang dirayakan yaiku bocah cilik mula kang diundang uga bocah-bocah cilik. Berkat utawa hidangane yaiku jajanan pasar utawa jajanan bocah-bocah cilik. Tata cara pelaksanaane uga padha, ana modin kang mimpin.