Perjuanganku Kanggo Masa Depan

Ing sawijining dina sabanjure wis mulih sekolah, Ratih lan konco koncone padha main menyang kafe ing ngarep sekolah. Ratih lan konco koncone yaiku siswa SMA kelas 12, nanging amarga seneng banget main sawise sekolah, padha ngelupakake tugase siswa yaiku sinau. Saben mulih saka sekolah padha seneng banget dulin lan nyobak kafe sing lagi ngetren, padha rela bolos sekolah kanggo nyoba menu menyang kafe-kafe anyar sing mbari buka.

Wadhah semester tengah ndadekake pengumuman SNBP. Ratih lan konco koncone duwe rasa kathah ati nalika pengumuman SNBP, padha nelangsa banget ora masuk ing urutan siswa eligible. Ratih lan konco koncone nggugemi guru-gurune, ora nerima karo hasil eligible kuwi. Bu Dina kanthi welas asih nylametake yen pengumuman iki durung akhir perjuangan dheweke, ana sawetara wengi kanggo nggapai impian siswa siswa. Ratih lan konco koncone kabeh iku duweni rasa nyesel banget amarga ngelaliake tanggung jawab dheweke sebagai siswa.

Ratih lan konco koncone ora pengin nganggep nelangsa terus karo keadaan, padha pengin tetep nggapai impiane. Nalika akhire, padha coba sinau karo semangat kanggo bisa masuk ing universitas sing padha paringani.

Sawise luwih apik sing padha dheweke lalui, wulan sing ditunggu-tunggu datang. Ratih lan konco koncone nindakake tes ujian SNBT kangge nggabung menyang universitas. Padha duwe rasa riyoyo banget. Padha terus mbebayani amarga ora pengin gagal kaya SNBP wingi.

Sawise sewulan kadaluwarsa, pengumuman SNBT wis tiba. Ratih lan konco koncone padha tetep mbendhong kanggo nggawe hasil sing paling apik. Yen akhire, kerja keras dheweke padha ora luntur. Mung anggone Ratih lan konco koncone bisa nggabung menyang universitas sing di arepake.

Saka pengalaman Ratih lan Konco koncone iso gae motivasi dheweke yen awake kudu duweni tanggub jawab dadi siswa, lan ora nyepeleake sekolah. Sinau iku penting kanggo masa depan awake sebagai siswa.