Kabeh dadi ambyar
Tresnaku marang sliramu
Koyo angin ing pinggir segoro
Yen  ombak gede angine melu gede
Yen ombake cilik bedo maneh
Kabeh wong iso ngrasake tresnaNe
Kang luwih gede soko tresno ne sopo wae
:....
Aku mbukak tulisan lawas kang isih kebak rasa kang aneh kuwi ning iki nyata anane, iki dudu apus-apusan wong tuwo marang anake kang ota gelem sarapan.
Iki ban tresnane simbok lan bapak kang wis iso nguwali kabeh bot rentenge petenge atiku.
"Wong tresna kuwi ora kudu nduweni sak lawase Wur"kandane Tini marang akuÂ