Pungkasan taun kang krasa saya sepi, kahanan kang ora sakbaene kabeh amung soko korono kang durung ana akhire.
"Kabeh kudu di kiati" kandamu optimis wektu kuwi nambahi semangat  ing njero dada iki. Semangat kang saiki tetep tak jaga nganti seprene.
"Ora kabeh wong kudu wedi bab virus iki ning ugo ojo jumoyo"kandaku wektu semana marang sliramu.
Jogja isih udan sasi Desember kang ngeleno kolo semono aku lan kowe.
"Wes mas opo anane saiki isane ngene yo ngene wae"
"Bener dik"
"Ngoyo ngoyo ora oleh opo-opo"
"Seprana seprene nulis neng kene olehe amung rangking"
"Kuwi bejo"
"Apresiasi ..sik kurang"jawabku jujur marang bojoku.
Kelas, mbuh persepsi sik nduwe media online bedo-bedo ora kabeh mlunyuh duwite nyah nyoh.
Ning seprana seprene akeh nemoni wong kang tak anggep sesuai kriteria yen bojoku ngomong pelit aku ora wani omong ngono sebab aku wes nduweni media "gratis"kanggo nulis yo amung sambatan tetep tak lakoni koyo gotong royong ngedeke omahe tangga desa kae.
Kahanan saiki bedo rasane wes ora peduli peoses kang ana yo instan dadi ora ngerti yen ngono kuwi malah payu amergo kekinian iki sik akeh wong moco bosen bab kang katulis kok kuwa kuwi wae ning kabeh manut kahanan umum kang lagi ngetrend saiki opo.
"Saiki isih payu bab ngene iki"
"Ning aku isih nduweni idealisme dik,"
"Mbelgedes..."
Deg, opo kudu aku ngenomi koyo ulo kae mlungsungi dadi wong enom"
"Medeni..ojo dadi ulo"
Gerimis ing Jogja sore iki dadi kanggo muhasabah diri, merenung ngopo kok tahun iki ora oleh opo-opo lan piye iso ngopo-opo kanggo ngopo nulis lan rancangan kanggo tahun ngarep kanti donga luwih apik kahanane timbang saiki.
#Sayyidj
