 Ndilalah kersane Allah, awan-awan pas mulih sekolah Armi nemu dompet. Dompet kuwi gemletak ing tikungan cedak tokone Bu Kasiyem. Nalika dompet dibuka, Armi langsung njomblak! Duwit ing njero dompet mau akeh tenan. Armi nganti nggregeli nalika ngetung cacah dhuwite. Byuh, totale kabeh Rp 2.500.000,00!Â
 Ndeleng akehe dhuwit, Armi dadi kepikiran njupuk. Lumayan bisa ditumbasne sepatu, beras lan liya-liyane. Dadi kanggo sauntara Bapak lan Ibu ora kedungsangan. Nanging nalika tangane wus narik si duwit, Armi monga-mangu. Bocah umur 12 tahun kuwi mbayangne saumpama kuwi duwite wong tuwane. Mendah nelangsane kelangan sakmono akehe.Â
 "Ah, piye iki ya?" Ami deleg-deleng nguwasi duwit ing njero dompet.Â
 Rada suwe Armi meneng bae. Mikir kepiye apike. Si dompet dibalekne marang sing nduwe apa malah sewalike. Duwite dijupuk lan dompete diguwang ing tempat sampah.Â
 Sakwise nimbang-nimbang wusanane Armi mutusake kanggo mbalekne bae. Lha piye, wong panci dompet sak isine kuwi dudu duweke. Kerana kuwi Armi ora langsung bali. Armi nuli mlaku ngetan, ing arah jalan Kepodang. Tekan ngarep omah nomer seket telu, Armi mandeg. Karo rada jinjit Armi banjur mencet bel ing ngarepan pagere.
 Ora let suwe, ana wanita metu saka njero omah. Wanita ayu mau mesem karo takon nganggo basa Indonesia logat Jakarta.Â
 "Ada apa, Dik? Mau mencari Avira ya?"
 "Tidak, Bu."
 "Lho terus adik kesini mau apa?"
 "Ngg, begini...apa ini benar rumahnya Pak Syamsu Rizal?"
 "Oh, iya. Ada apa?"
