Indonesiaku Kang Adi Luhung

Indonesia iki tanah pusaka,

Ning dalem dhateng Sabrang ing raga,

Kaya leksana tanah pamuja,

Ingkang karsaning Gusti Allah,

Bumi tunggal pribadi rasa,

Dalam susana wengi tanpa alas,

Segara luas mentas jenenge,

Ngendi wong tanpa nagara

Bumi pertiwi iki ora nduwe bandha,

Pareng kaya leksana langit saka dhasar,

Nanging nanging tanah iki mesthi ageng,

Ing ngarepeke kita-kita warga.

Saking Puncak Jaya ing ngisor samudera,

Sukma bangsa Indonesia saling mewujudkan,

Bhinneka Tunggal Ika jaman dahulu,

Sampai sawetara taun wis padha mengerti.

Loro-loro wong ketunggal belah,

Adoh rasa syukur ana ing ngarepe,

Supoyo kita sami bisa kasujatian,

Ingkang ngangge susuk kang arupaken.

Bhinneka Tunggal Ika iki nggadhahi,

Kemuliaan saking Gusti Allah,

Ing temanten panjenengan negara,

Supoyo sami-sami bisa sehati.

Kula urip ing Indonesia iki,

Bumi pertiwi kula kang saka ati,

Pembuka dewe-dewe kula ngerti,

Ingkang bener-bener arupaken.

Indonesia kang adiluhung,

Kang amanah lan saget laku,

Kita warga ngandhani janji kula,

Dalam memajukan negeri kita.

Ing ngarepe kita bakal bisa,

Ngurusnegara ing dalem rasa,

Ngaturaken rakyat ing cara ngerti,

Supoyo Indonesia bakal makmur dan berjaya.