Rindu Hujan yang Terlupakan

Rintik hujan telah lama hilang,

Panas berkuasa mengekang, kau terus merindang.

Seakan lupa jalan untuk menyapa,

Dimanakah engkau, hujan yang telah pergi sejauh mata?

Apakah engkau di daratan yang jauh,

Sehingga enggan bersama kami, merasakan sentuhanmu yang nyata?

Apa ternyata kerusakan yang banyak melintang,

Marah atas kesombongan manusia, yang membuatmu terasa hina.

Untuk sebentar berpijak di daratan,

Kini kami merinduimu, oh hujan yang terlupakan.

Pulanglah ke pelukan bumi yang haus,

Bawakan kesejukan dan kesegaran dalam tetes-tetesmu yang lembut.

Rindu hujan, kau adalah nyanyian alam.

Semoga engkau kembali, dengan penuh cinta dan kasih sayang.