Owah

Owah...

Jajal sawangen...

urip iku sejatine amung mampir ngombe

Nalika jroning ati thukul awang-awangen

Mratandhakake sakjane raga aja sare

Mayuh dha obah

Mayuh dha gregah

Gawea kanca batir bungah

Saknadyan ora sumrambah

Kaya dene runtah

Nanging sing dikarepke ora liya,