Kampung Cihérang pasosoré. Panonpoé sakeudeung deui tunggang gunung. Gunung di Beulah Kiduleun lembur kaciri bulao semu pias, usum geus teu tangtu, kamari hujan ayeuna halodo. Para patani mah katénjo semu marahmay, geus asup usum gedé paré, aya harepan, sugan jeung sugan ku panén usum ieu mah waragad tatanén bisa katutup kucara ngajual paré. Moal ka tangkulak ngajualna ogé, da pamaréntah geus jangji ka para patani rék meulian paré hasil tatanén, malahan geus diwangun Rice-Building, tempat keur nampa para patani anu ngajula paré hasil panén di puseur Kabupatén.
Anu sholawatan, barzanji, jeung pupujian geus réang di masigit. Lalay sing geleber kaluar tina panyumputanna. Nya, béda antara manusa jeung lalay, rék dina cara hirup ogé dina cara puak-paokna. Lalay mah dina maok jambu batu samahina, teu dirabut jeung tangkal-tangkalna. Béda jeung manusa, sabulan ka tukang tangkal Manggu Haji Sukri béak buahna aya anu maok. "Ku lalay badot gedé hulu dipaokna!" Ceuk Haji Sukri, kamari. Lain dikorowot kawas lalay, tapi dipucuk nepi ka béak teu ngari buah manggu téh. " Jigana, kahayangna mah dirabut jeung tangkal-tangkalna!" Haji Sukri masih keuheul katénjona.
Barudak geus sariap-siap rék ka pangajian. Kabeneran geus saminggu lilana, Kyai ngora anu masantrén di Pasantrén Panjalu keur aya di lembur. Sok rada haneuteun ari aya kyai ngora mah. Ngukur kana sumangetna béda jeung kyai anu geus rada kolot. Bisa ngaping ngajaring barudak teu bolon henteu anu geus manjing nonoman. Dua poé katukang ngayakeun pangajian rumaja anu geus ampir lima usum panén peré, kari-kari meunang pangrojong ti salah saurang calég, ceunah ari ngabiayaan keur opieun pangajian barudak baé mah rék maksakeun. Ngan… heueuh ngaranna ogé urang politik sok maké ngan.. Nya para rumaja ogé antukna maké téori "ngan atawa asal", asal sagala rupa kagiatan pamuda diwaragadan wé. " Milih mah ku maha engké!" Ceuk salah saurang pemuda anu rada meueusan.
Ti saprak aya jalan anyar, lain gedé jeung leucir kusabab dihotmix wungkul, ongkoh asa beuki ramé baé kampung Cihérang téh. Para pamuda jeung barudak anu meujeuhna dedegler unggal Saptu peuting ngaradon ruang-riung di éta jalan. Lain pamuda Cihérang wungkul ari kitu téa mah, teu dimana-mendi tumplek ngaramékeun jalan anyar. Heueuh ngaranna ogé rumaja, meujeuhna tumuwuh tulang ranguna, teu kaop aya anu nénjokeun sok langsung maén habek baé. Gelut jeung paraséa geus lain hal anu anéh deui unggal Saptu peuting.
" Éléh ku lalay!" Ceuk Si Kemed di Warung Mang Ujang saba'da solat Magrib.
" Saha?" Ceuk Aki Uko. Katénjo atok-atokan, maksakeun manéh ngadahar ciréng.
" Jelema!"
" Asa karék ngadéngé aya jelema éléh ku lalay?" Beulah katuhu Aki Uko, Mang Santa milu mairan. " Tinggal dikepruk ku sapu nyéré ogé paéh!" Manéhna nambahan.
" Éta lalay dina kopéah siaaa, Santa!" Ceuk Si Kemed ka Mang Santa. Anu ditunjuk ngagurubug bari ngalungkeun kopéah. Kepluk kopéah murag kana katél anu keur ngagoréng Géhu. Mang Ujang molotot. " Jual wé Ujang éta goréng kopéah téh, laku geura kana ceban mah!" Si Kemed rada seuri.
" Bedus téh !" Mang Santa jamotrot. " Angkat ujang, éta kopéah déwék!!!"
Kopéah dina katél diangkat ku Mang Ujang. Mang Ujang masih jamedud, Saumur nyunyuhun hulu asa karék ngalaman ngangkat goréng kopéah dina katél.
