"ATIKAN"
Naha anjeun wawuh sareng ngadangu atanapi maca kecap ieu? Kecap-kecap anu dianggap penting pisan di dunya ieu pikeun ngawangun kahirupan anu leuwih maju. Henteu ngan ukur dewasa, murangkalih ogé kedah nampi atikan. Tapi salian ti atikan, karakter ogé penting pisan pikeun diajarkeun. Sabab dina jaman ieu lain ngan ukur gelar anu ditingali, tapi karakter unggal jalma ogé diutamakeun.
Atikan di sakola umumna masih nekenkeun peunteun tinulis dibandingkeun jeung kaparigelan atawa karakter siswa. Masih seueur guru anu ngajar sacara acak sareng ngan ukur formalitas, tanpa ngajarkeun étika anu hadé sareng leres. Malah hal aneh tapi kanyataan, guru didikte ku buku pangajaran. Buku pangajaran dijadikeun buku pegangan anu mantuan guru dina diajar, lain guru anu aya pikeun mantuan buku pangajaran. Mana anu leuwih pinunjul lamun buku pangajaran didikte ku guru?
Daniel Goleman nétélakeun dina bukuna (Multiple Intelligences), yén kaahlian jeung karakter diperlukeun saloba 80% dibandingkeun jeung skor mata pelajaran anu ngan 20% diperlukeun pikeun ngawangun kahirupan hadé.
Réa rupa-rupa karakter anu kudu ditanamkeun ka diri siswa anu baris jadi penerus bangsa, salah sahijina nyaéta kajujuran. Kajujuran mangrupikeun hal anu penting pisan sareng kedah aya dina diri hiji jalma, tapi nembe ieu mimiti luntur. Geus biasa urang ningali murid murid nyontek ka babaturanana. Ieu kajadian teu tanpa alesan, tapi guru oge ikut serta. Seuseueurna guru nyarios "Kuring langkung resep peunteun anjeun goréng tibatan saé pikeun nyontek" tapi dina basa sanés, dina haté anu béda. Guru mah nyebutkeun kitu, tapi dina kanyataanana lamun siswa meunang peunteun goréng maranéhanana tanpa disadari ngajelekkeun siswa, nepi ka lumangsung siswa ngucap “naon gunana jujur, lamun peunteun ditempo leuwih ti kajujuran”.
Salian ti kajujuran, kaadilan ogé kudu ditanamkeun ka siswa. Kadang murid ngarasa terasing kusabab "anak karesepna". Seueur pisan guru anu nalika resep ka murid (naha kusabab akademis atanapi sikepna), guru ngan ukur ningali murid sareng sigana ngancuhkeun murid sanés. Malah peunteunna aya pangaruhna ka hareupna, murid anu rajin jeung bener-bener pinter bakal eleh ku murid anu biasa-biasa wae, tapi deukeut ka dirina sorangan. Naha éta bisa disebut adil?
Teu jarang rasa hormat téh leungit nalika guru ngagero murid. Nalika murid bangor, anu diperyogikeun nyaéta perhatian, henteu ngadangukeun amarahna. Malah aya guru anu nyabok muridna ku buku atawa ngalungkeun spidol. Anu dibutuhkeun ku murid nyaéta guru anu siga babaturan, tapi tetep ngajaga jarak supados murid henteu ngaliwat.
Tapi ayeuna mah geus loba oge sakola anu ngalaksanakeun pendidikan karakter di sakolana. Malah aya sababaraha sakola anu ngajadikeun atikan karakter salaku palajaran husus anu ngajarkeun kumaha carana jadi ka kolot, guru, jeung babaturan.
Ku dilaksanakeunana atikan karakter ieu, dipiharep kacerdasan anu dipibanda ku siswa didasaran ku karakter anu bakal ngajurung kana jalan kahadéan sangkan hirup leuwih hadé. Bebas tina korupsi, kaadilan, jeung sajabana bakal diciptakeun dina mangsa nu bakal datang. Ngajarkeun atikan karakter téh teu sagampang némbalan dampal leungeun, ku kituna salian ti guru di sakola, kolot dipiharep milu ngawangun karakter budakna ti leuleutik di imah.
HIRUP LEUWIH HADE.... BISA! BISA! BISA!
