Puisi yang Patah

Malam menghimpun semua lengah dan lelah. Puisi yang patah menjadi hujan yang tajam. Menjejakkan kaki kakinya dalam kebisuan kota. 

Orang orang berlarian dalam bayangan waktu. Puisi yang patah menjadi angin yang menghempas setiap rindu. 

Puisi yang patah dalam sketsa. Puisi yang patah di sebilah perih jadi denyut yang menggelayut, menyusup ke ujung waktu.