Tulisan ini belum sempat aku bacakan di depan Beliau saat itu ,Â
karena kondisinya makin memburuk di hari Ulang tahunnya.
Buuu,Â
sedap malam baru saja mekar di halaman. Menebar keharuman, jauh mewangi, dikirimkan angin hingga ke tepian masa kecilmu.
Nafasmu, masih dihela gunung dan sungai-sungai di dusun. Betapa megahnya masa lalu, berkilau seperti laut senja, tak sirna dihempas waktu.
Jalan-jalan mungkin masih memanjang di benakmu. Kampung yang biru di Rangkasbitung, rumah panggung, kokok ayam, dan jejak kaki orang Baduy, adalah kenangan masa kecilmu yang indah.
Di usia 7-8 tahun, semestinya jadi masa kecil yang bahagia, tapi Ibu malah tak punya halaman rumah untuk bermain, karena harus pindah dari satu tempat ke tempat lain. Ibu pindah dari Solo ke Surabaya. Lalu tragedi terburuk pun terjadi. Di usia 12 taun, Ibu harus kehilangan sosok ibu yang meninggal karena ditikam lelaki yang mengasihinya karena dia dalam keadaan mabuk. Â
Masya Allah..... masa kecil Ibu penuh tragedi memilukan, kenangan pahit yang pasti sulit dilupakan.
Tapi Alloh Nu Maha Asih teras ngalungsurkeun kanyaahna ka Ibu. Lalakon Ibu nu pulang anting dina kapeurih, teras anjog kana lawang kabagjaan. Ibu ditepangkeun sareng tuang rama. Bapa nu kakara gok tepang dina yuswa Ibu 12 taun. Kacipta ku abdi, kumaha rangsakna hate Ibu, taun-taun teu terang ka nu janten bapa. Kacipta keueungna Ibu, sabada indung maot ku bapa tere. Kacipta bagjana Ibu nalika harita tiasa gok paamprok sareng nu jadi bapa teges. Tangtos juuh cisoca Ibu harita. Ibu teras cicing di Ciwidey. Hirup deui dina liliuh lembur nu tiis tingtrim. Tapi lalakon Ibu horeng panjang keneh. Ti Ciwidey Ibu teras dicandak ngalih ku Aki, transmigrasi ka Lampung. Hirup di antara tatangkalan nu baradag di paleuweungan Sumatera.
Ibu adalah sosok wanita tangguh.
Ibu bisa tersenyum di saat duka, tetap ceria di saat menderita. Aku ingat betul, Ibu sering mendengarkan musik, lagu Melayu atau keroncong. Aku yakin itu cara Ibu mengenang masa lalu. Melupakan derita tapi sekaligus mengingatnya.
Ibu mah hegar saban waktos.
Malah sok teterekelan sagala dina tangkal kai padahal tos sepuh. Tiasa keneh senam arobik atawa sasapedahan. Dina yuswa 70 taun Ibu malah ludeung keneh naekan tangkal, dugi ka eknging musibah, Ibu ragrag tina tangkal jambu. Harita Ibu teu damang, ngalungsar sababaraha sasih. Â Â