Saben Jumat dina sing kegelapan lan misterius, aku milih mlebu Gunung Bromo karo telung teman wanitaku. Satrio, Maya, Lia, lan aku ngangkat jeep nyambung menyang tujuan sing apik iki. Jam 12 tengen, kita ngawali perjalanan kita menyang Bromo sing legendaris iki.
Nanging, perjalanan ora kepengin sesuai rencana. Aku kepengin mules lan ora enak saka awal perjalanan. Rasane kegelapan lan godaan sing ora diduga njedhug pikiranku. Walaupun ati-ati, kita tetep ninggalake terus perjalanan.
Ing tengah hutan sing sepi, mobil sing kita tumpangi tiba-tiba mogok. Mesin wis mandheg, lan kita klebu ing kegelapan kang nggawe was-was. Satrio, karo tekad, milihaken kanggo nggawe mobil.
"Satrio, kabare kowe? Aku kepengin mules banget," ujar Maya karo wajah pucat.
"Aku uga ngrasakake, Maya. Tapi kita tetep kudu ninggalake terus perjalanan menyang Bromo," jawab Satrio karo nada cemas.
"Tapi, kok aku kepengin rasane kegelapan banget neng kene?" kata Lia karo kaget nanging kaget ing suarane.
"Ora usah khawatir, Lia. Mungkin cuma efek cahaya sing ora gedhe banget neng malem iki. Tetep rame karo nggawe," ujar Rika, nglakoni kanggo nglampahi loro-lorone.
Sementara Satrio sibuk nggawe mobil, Maya lan Lia saha saling bisik-bisik, "Kowe kok ora wajar, Lia? Neng malem kaya iki, aku kepengin rasane sing ngawasi kita."
"Iyo, aku uga ngrasakake, Maya. Kita tetep mesti waspada," jawab Lia karo swara geter.
Sawise Satrio mbukak kap mobil, loro-lorone kaget ngeliat kosong neng dalem. "Maya? Lia? Apa kabar kalian kabeh?" teriak Maya, panik.
Satrio bergegas mlaku meneng mangan mobil, nanging ora ana tanda-tanda loro-lorone. "Ora mungkin. Loro-lorone ora bisa ilang kaya iki," gumam Satrio, penuh kebingungan.
Nalika Satrio balik ngeleng neng ngarep, mobil tiba-tiba mulai nggawa mundhak karo kenceng. Satrio numpak neng tanah, kaget lan kaget. "Apa sing terjadi? Mobil iki nggawa sendirian!" seremane karo suara kang tercekat.
Nanging, tiba-tiba klason mobil sing ana neng ngarep mbunyi kenceng, njegah Satrio saka mimpine sing serem. "Astaga, aku tenan ngrasakake. Kita lagi nggawe antre tiket menyang Bromo. Kabeh iki cuma mimpine sing serem," katane karo suara lega.
Maya lan Lia kang duduk neng ngarep ngeliat Satrio karo wajah heran. "Kowe apik-apik aja, Satrio? Kowe kepengin pucat banget," tanya Maya, kaget.
Satrio ngusap keringat nang dahi lan senyum karo loro. "Iyo, aku apik-apik aja. Mimpine sing serem uga maringi aku kaget sejenak. Ayo, kita siap-siap, tiket menyang Bromo wis deket," katane karo suara geter.
Kita terus ngalangkapi perjalanan kita menyang Gunung Bromo karo ati-ati, ninggalake kejadian sing serem ing mimpine. Nanging, ana perasaan aneh sing nyedhiyakake pikiran kita, nggaw pitakonan bab kegelapan lan misteri sing mungkin nunggu kita nang tujuan sing kita tuju.
