Wayang kulit inggih punika kesenian tradhisional Indonesia ingkang mligi ngrembaka ing tlatah Jawa.Wayang asale saka tembung 'Ma Hyang' kang tegese nuntun marang roh spiritual, dewa, utawa Gusti Kang Maha Kuwasa.
Wonten ugi ingkang nerjemahaken wayang minangka istilah basa Jawi ingkang tegesipun 'ayang-ayangan', punika amargi pamirsa ugi saged nonton wayang saking wingking layar utawi namung ayang-ayang.Wayang kulit dimainake dening dalang sing uga nyritakake dialog para paraga wayang, diiringi musik gamelan sing dimainake dening grup nayaga lan tembang sing ditembangake dening penyanyi.
Dalang nabuh wayang ing mburi layar, yaiku layar sing digawe saka kain putih, dene ing mburine ana lampu listrik utawa lampu minyak (blencong), saengga penonton ing sisih liyane layar bisa ndeleng bayangane wayang sing tiba menyang layar.Supaya bisa mangerteni crita (lakon) wayang, penonton kudu duwe kawruh babagan paraga wayang kang wewayangane katon ing layar.Umume wayang njupuk crita saka naskahMahabharata lan Ramayana, nanging ora mung mung patokan-patokan mau, dalang uga bisa nabuh lakon carangan (karangan).
Pagelaran wayang kulit iki diakoni dening UNESCO ing tanggal 7 November 2003, minangka karya budaya sing nggumunake ing babagan crita narasi lan warisan sing endah lan aji (Masterpiece of Oral and Intangible Heritage of Humanity). Wayang kulit luwih misuwur ing Jawa Tengah lan Jawa Timur.
