[caption id="attachment_197459" align="aligncenter" width="400" caption="ilustrasi dijupuk saka koranbalitribune.com"][/caption]
"Mbak, Mas Paijo ada nggak?"
Narti sing lagek umbah-umbah nang pinggir sumur noleh krungu ono suwara. Suwara sing ora liya saka Supri, adik sepupune Paijo. Arek lanang sing umure rong puluhan iku keto ruwet raine. Pacakane sing mentereng, model arek gaul saiki ora ngilangi ruwet pikir nang njero uteke.
"Kaet ae budal," saure Narti.
"Duh, mati guweh!" omonge karo ngeplak bathuke.
"Lapo?" takone Narti.
"Nggak, nggak papa. Pesen aja ya, ntar klo dia pulang bilang guweh nyari. Oke?"
Durung sampek disauri, arek lanang iku wis mlaku ngaleh. Narti mung iso gèdhèk-gèdhèk ndelok adik ipare iku. Wingi bengi arek lanang iku teka nang kampunge, mudik. Arek lulusan STM iku wis telung taun urip nang Jakarta. Lek manut ceritane, arek lanang sing ora gelem diceluk jeneng asline iku kerjo nang salah siji mall nang Jakarta. Jare dadi sing jogo toko klambi gaul alias distro. Ora nyambung karo sekolahe ancene sing lulusan otomotif. Bapake, pak lik'e Paijo, pingine anake ragil iku kon melu kerjo nang bengkele mas'e ning Supri ora gelem. Mangkel karo bapake sing rabi maneh mari ditinggal mati emak'e, mari lulus sekolah Supri milih melu koncone njajal Jakarta. Raine sing lumayan, ora elek masio yo ora ganteng mung awake apik, gedhe duwur, garai arek iku gampang oleh kerjoan. Pikire opo ae sing penting iso ngge mangan karo mbayar kontrakan nang Jakarta, ora mulih nang kampunge.
"Digoleki Supri, mau areke rene," omonge Narti pas bojone mulih.
"Lapo?" takone Paijo karo nyandak gelas, kate ngombe.
"Mbuh. Penting koyoke, raine ketok ruwet."
