Kancaku moro-moro ngirimake ulem-ulem balen taun ing sasi April nuli. Taun iki ngrupakne balen taune sing menyang pitu las. Akeh wong-wong sing ngerayaake balen taun menyang pitu las amarga ngrupakne umur legal neng Indonesia. Kancaku nyertakake tema pestane ing ulem-ulem iku. Dheweke nuliske supaya tamu-tamu ulem-ulem, teka karo ngenakake anggo-anggo profesi. Gage sakwise ulem-ulem disebarke, kanca-kancaku sing disuruh uga gage nggoleki klambi sing padha kanggo nekani pesta mengko. Dekne kabeh padha pitakon siji padha liya babagan anggo-anggo apa sing arep digunakne mengko. Klebu aku lan sahabat-sahabatku.
Sesuk dinane, kita bali ngrembag kostum kita ing jam ngaso. “Awakmu dadi anggo kostum apa?” pitakonku. “Mboh yo, aku uga isih kedher. Nanging Aku dijak Mita dadi siji team ngono kostume”. Aku mung manthuk dadi balasane. “Kamu dhewe arep anggo apa?” saiki, giliran Mita kang takon. “Nggak ngerti ya, wingi sih kepikiran dadi murid Hogwarts,” jawabku saanane. “bareng sapa wae?” pitakone maneh. “Adel ndean?” jawabku sinambi ndelok-ndelok kostum ing internet. “Oooh.. yen angel-angel, gabung awake dhewe wae,” tawar Mita. “Memange kowe kabeh arep dadi apa?” pitakonku penasaran. “Kita rencana arep dadi team mafia. Mengko critane, awake dhewe dadi anak wohe Cella. namung durung ngerti maneh sih Cella tenan arep dadi ibu pejabat utawa ora,” jelas Mita. “Yah, mengko deh. Aku uga durung ngerti lagi” balasku sedhela sadurunge bel tandha mlebu berdering kenceng.
Dina demi dina liwat mangkono wae. Aku kang isih kedher arep migunakake kostum apa, mutusake kanggo lunga menyang mall sekalian nuku pepakan kanggo persiapan pengisi adicara Purnawiyata 2022. Kebeneran pisan, ayahku ngajak kanggo ngupadi klambi ing sawijining toko. Aku sekalian ngupadi sandhangan kang mbokmanawa trep kanggo ku pigunakake bareng karo klambi kang wis ku nduwe. Sawise pira-pira wektu ngupadi, ora sengaja kita ngliwati perangan jas. Terbesit ing sirahku kanggo gabung karo team e Mita. age-age ku hubungi mita kanggo mesthekake apa tawarane wektu iku isih kanggo apa ora. Sawise diskusi, kita sarujuk kanggo mbentuk team karo tema mafia. Aku uga rampung karo nuku jas kasebut.
Dina kendurinan ambal warsa kancaku uga teka. Sabenere, adicara diwiwiti pukul setengah 2 awan. Nanging nganti jam 1 awan, kita durung budhal amarga kudu nunggu Mita. Sadurunge, kita mutusake kanggo makumpul sedhela ing kantor ayahku, sekalian padha-padha nyilihi atribut. Nanging, wis kulina nggo Mita kanggo kari saka wayah kang wis dijanjikake. “Iki wis jam pira? adicarane wis diwiwiti!” omelku. “Yaah, kari sathithik ora apa-apa lah” bales Mita sante. Aku mung oleh menghela napas pasrah. Sawise natakake sandhangan, kita siap-siap kanggo budhal pinuju panggonaning adicara. Nanging dumadakan udan mudhun karo deres. Pungkasane, kita uga mesen taxi online.
Pira-pira wektu banjur, kita teka ing panggonaning adicara. Kaya kang wis ku omongake sadurunge, adicara wis lumaku. Embuh sakpira suwening awake dhewe kari. Mita karo sante lan kebak pracaya dhiri, nglenggang mlebu menyang jero. Ngundang sorak sorai para ulem rikala kita ngleboni ruwangan. Marem karo sorak sorai, kita uga age-age lungguh ing papan kang wis disedyakake. Nanging ora suwe sawise iku, kita bali dijaluk kanggo ngadeg amarga kudu njalani ukuman akibat kari teka. Yaiku karo nglakoni “peragaan busana” ing ngarep kabeh tamu ulem. Awake dhewe uga maju duwe pasangan lan berpose sedhela sadurunge bali menyang papan lungguh lan numuti rerangkening adicara tekan rampung.
