Lalampah Bapa Miara Perkebunan Sawit

Di antara gegeroan tangkal korma anu menjulang tinggi, aya carita kahirupan anu berakar di kebon kulawarga urang. Bapa abdi, jalmi anu ti leuleutik resep kana lahan sareng daun palem, nya ta tokoh anu ngajantenkeun kebon langkung ti ngan ukur lahan pertanian.Bapa abdi mimiti ngarawat sareng miara tangkal korma nalika umurna 10 taun. perkebunan kelapa sawit di Sumatera Selatan, Bengkulu.

Bapa kuring digedkeun ku tangkal korma anu subur. Ti yuswa 10 taun dugi ka yuswa 20 taun, dinten-dintenna dipinuhan ku lngkah-lngkah leutik anu nuju unggal pucuk sareng ningali kebon tumbuh. ta sans ngan ukur padamelan, tapi nyata panggero anu nungtun anjeunna dina unggal perjalanan di kebon kulawarga.

Ti leuleutik pun bapa geus diajarkeun ku akina ngeunaan seni miara tatangkalan. Pangalamanna di perkebunan kelapa sawit ngabimbing anjeunna ngaliwatan unggal fase pengembangan pepelakan sawit, ti mimiti bibit alit dugi ka kebat buah asak. Ieu mangrupikeun sakola kahirupan anu ngawangun karakterna, masihan anjeunna kaahlian anu henteu diajarkeun di sakola.

Carita lalampahan bapa nyanghareupan rupa-rupa mangsa jeung tangtangan. Hujan deras, panas scorring, kabeh bagian tina kahirupan sapopoe di kebon. Tapi, unggal tantangan janten bekel pikeun nyandak lngkah anu langkung kuat. Dina satiap titisan hujan nu marurag dina dangdaunan, Bapa mendakan kageulisan sareng makna anu jero.

Kawani-wani bapa ngarawat perkebunan kelapa sawit ti leuleutik ngajadikeun anjeunna ngartos pisan ngeunaan cara miara perkebunan kelapa sawit anu leres sareng leres anu ngamungkinkeun anjeunna ngahasilkeun buah sawit anu berkualitas sareng ngahasilkeun sumber artos dugi ka ayeuna. di luar negeri anjeunna kapaksa ninggalkeun perkebunan kelapa sawit sarta ngagunakeun jasa patani perkebunan kelapa sawit.

Sajeroning ngadongng, sorot panon bapa ku kareueus jeung kadeudeuh ka kebon. Pikeun manhna, perkebunan kelapa sawit lain ngan saukur sumber panghasilan, tapi og mangrupa warisan kulawarga anu dijaga kalawan kumawula. Dina carita-carita ta, urang tiasa ningali kumaha budak leutik ulin di antara tangkal korma tumbuh janten patani sawit anu wijaksana.

Dina saban surup nu ngarayap di kebon sawit, bapa masih satia, miara tur mikanyaah pepelakan nu geus jadi bagian nu teu bisa dipisahkeun tina kahirupanana nepi ka kiwari. , inheriting teu ngan lahan kulawargana, tapi og nilai hikmah jeung cinta alam.