Apek Bojo Jin kanggo Pesugihan

Apek Bojo Jin kanggo Pesugihan
Dening: Kresno Aji
Sawise usahane bangkrut amarga "amok masa" rikalane lengsere Pak Harto ing taun 1998, wusanane dheweke golek jin arep diapek bojo kanggo mulai usahane lan supaya dheweke bali dadi wong kang kasil lan ketunggon bandha donya maneh. Mangkene critane..
Rasidan ora duwe firasat ala sadurunge, menawa usahane minangka pengusaha urang lan duwe toko mebel sing paling gedhe sak kuthane bisa dadi bangkrut. Miturut dheweke, dhuwit lan bandhane kang diduweni cukup kanggo urip saben dinane malah kepara luwih-luwih tinimbang wong sakitere kono, ora nyana ora kinira menawa bandha donya, drajat lan pangkat kuwi bisa teka lunga sakarepe dhewe menawa Gusti Allah wis ngersakake. Dheweke lali menawa petunge manungsa kuwi kadhang kala malah seringe geseh karo kersane Gusti Allah.
Kahanan wektu kuwi wis gawe mawute sakabehing angen-angen sarta uripe Rasidan, sakabehing pangrencana kang wis suwe dientha-entha lan ditata ambyar kabeh... Tragedhi 12 Mei 1998 kuwi minangka dina-dina kang gawe susahe Rasidan sakulawargane. Kerusuhan kuwi wis marahi dheweke sakulawarga dadi wong mlarat sakala. Mobil mewah dalah tokone entek musna diobong wong-wong sing padha ngamuk. Sauntara kuwi, tambake entek gusis dijarah-rayah. Sedheng omahe dheweke wis kadhung "disekolahake" ana bank, kanggo pawitan ngrembakakake usaha mebele kuwi.
Nalikane ngalami kedadeyan iki, Rasidan dhewe nganti kentekan pangarep-arep, saking anggone kaget lan susahe. Dheweke ora nggraita babar pisan menawa sakabehe bandha donya kang digoleki sarana tetes kringet lan tumetese luh bisa musna babar pisan mung sakedheping mata. Vera, bojone Rasidan ora kalah susahe ngalami prastawa kang banget paite iki, ngelingi sakabehe duweke, utamane priyasan sing banget ditresnani ludhes sakala...
Ing sajrone kahanan kang ora karuwan lan kentekan pangarep-arep iki, Rasidan lan bojone nekani sawijining kyai kang misuwur minangka ahli spiritual. Marang kyai kang wis misuwur kasebut, Rasidan wadul sakabehe prastawa kang nemahi dheweke sakulawargane. Kyai kasebut manggut-manggut mirengake sakabehing pawadulane Rasidan. Kanthi sareh, kyai kasebut ngendika:
"Ngger, sakabehing musibat kuwi mesthi ana maknane kang maneka warna. Bisa pacoban, bisa uga sarana pepeling saka Gusti Allah".
"Ya nuwun sewu ya ngger, miturut pamawasku, awakmu sakloron katone kok kurang anggone paring tetulung marang sapada-pada, utamane sedhekah marang kang nembe nandang kasangsaran sarta paring pitulung marang pawongan kang mbutuhake. Kamangka ora kurang-kurang Gusti Allah olehe paring rejeki marang awakmu sakloron...".
Rasidan mung tumungkul...
Kyaine mau nerusake pangandikane,
"Ya aja dadi atimu ya ngger, menawa tak sawang kok nuwun sewu lho ya, awakmu sakloron iki yektine nembe ketaman lara kang diarani penyakit ati. Yaiku owel menawa ngetokake dana arupa sedhekah lan zakat mal kang kudune kuwi duweke wong liya, utamane para yatim piatu, randha lan para duafa. Yaiku sing mahanani Gusti Allah paring pepenget..."
"Inggih saestu pangandikanipun panjenengan Rama, namung ingkang wigatos, kados pundi supados kula sakulawarga mboten dipun tundhung saking griya ingkang kula panggeni sak punika, amargi mboten saged malih mbayar cicilan bank karana sedaya panggotan kula sampun ical?"
Tanggepe Rasidan kanthi memelas...
Wong tuwa kuwi meneng sedhela, sabanjure kanthi bisik-bisik, dhewekake nerusake ujare:
"Menawa awakmu rabi karo jin gelem ora ngger?"
"Rabi kaliyan jin? Kados pundi punika Rama?" pitakone Rasidan kanthi ulat kaget, ora percaya.
"Apa kang ora mungkin kuwi bisa dadi nyata menawa Gusti Allah ngersakake ngger...", ujare kyai mau kanthi sareh.
"Lha lajeng, kados pundi sarananipun Kyai?" jawabe Rasidan isih ora mudheng.
"Carane ora angel-angel kok le, sepisan awakmu kudu njaluk idi palilahe bojomu menawa arep rabi maneh karo jin lan kaping pindhone sedianana kamar ijen kanggo nyambut bojomu jin ing wektu-wektu kang tertemtu. Nanging ing wulan sepisan awakmu kudu ngancani bojomu jin kuwi sewulan natas dhisik. Sing kaping telune, awakmu ora kena sesambungan apa maneh nganti rabi karo wong liya maneh" ujare Kyai mau kanthi teteh.
Sawise njaluk idi palilahe Vera, bojone, sabanjure Rasidan mlebu ing kamar sing wis disediani dening Kyaine mau. Rasane beda klawan adate kamar-kamar sing biyasane, kaya ana hawa atis sing marahi tentrem.
Sawise nglakoni upacara ritual salumrahe wong dadi manten, swasanane dadi sepi mamring ning kaya katutup suwasana mistis. Sepi sepining asamun, ora watara suwe Rasidan krungu lamat-lamat swara saka njaba,
"Assalamu'alaikum!" panyeluke saka njaba alus lan lembut.
Rasidan kaget, nanging Kyaine enggal-enggal aweh wangsulan kanthi bisik-bisik,
"Manten wadone wis teka ngger..."
Enggal-enggal Rasidan mbukakake lawang kamar, katon ana wanita ayu nganggo jilbab putih klawan terusan ireng garis-garis alus. Meruhi pasuryan lan lembute wanita mau, Rasidan dadi ndomblong, nganti ora bisa ngomong babar pisan sauntara. Sabanjure wanita ayu iku ngucap,
"Iki to calon jatu kramaku, tepangaken nami kula pun Siti Zubaedah, panjenengan rak mas Rasidan to?"
Kanthi ora nunggu jawaban saka Rasidan, wong wadon ayu iku banjur lungguh njejeri Rasidan sing isih ndomblong. Kanthi sineksen dening pak Kyaine kuwi, wong loro kang beda alam iku banjur ngleksanakake akad nikah sirri.
Ora kacarita kepriye sabanjure anggone nglanggati wong wadon ayu saka jinising lelembut iku mau. Sing jelas, saploke ngrabi wanita jim kuwi uripe Rasidan banjur dadi mundhak maju kanthi lancar. Rasidan diwenehi bojone lelembut kuwi pawitan kanggo usaha maneh. Bojone lelembut kuwi uga menehi sawetara dhuwit kanggo nglunasi sakabehe utang-utange lan kanggo mbangun tokone sing wis kari areng lan uga kanggo nerusake usaha tambake sing wis ludhes dijarah rayah biyen kae. Malah sabanjure uga bisa tuku mobil anyar maneh. Kuwi kabeh saka pambiyantune bojone jin iku mau, saliyane uga saka upayane Rasidan kang pancen sregep lan ubed anggone nyambut gawe.
Saliyane usaha tambak iwak, saikine Rasidan uga nekuni profesine sing anyar, minangka sales obat-obatan. Mbok menawa kuwi kabeh saka anane daya gaib sing melu njurung Rasidan, saengga apa wae usaha sing dilakoni kok ndelalah dadi lan majune.
Nganti ing sawijine dina, Rasidan katemonan kancane, jenenge Endro, sawijining praktisi spiritual uga. Nalikane nembe ngobrol gayeng, ndelalah kok keprucut omongane Rasidan bakal ngenalake bojone sing beda alam, si Siti Zubaidah iku marang kancane. Satemah, kancane ora gelem, nanging Rasidan meksa kanthi alesan menawa bojone iku uga bisa maujud kaya salumrahe manungsa.
Ora watara suwe, kepurungu suwara mobil mlebu pekarangan omahe Rasidan. Sanalika suwasanane malih dadi aneh, kaya kena daya mistis kang ora bisa dinalar. Kijang kapsul warna putih metalik ngliwati panggonan wong loro anggone jagongan, mandheg ana pavilyun ngiringan omah. Enggal-enggal Rasidan metu ngomah, kanggo nyambut bojone saka bangsane jim kuwi nembe wae mudhun saka mobile. Sanalika ana hawa mistis sing bisa marahi githok mrinding nalikane tamune kuwi sapatemon klawan bojone, pancen bojone ayu nganggo busana muslim sing modhis kae. Tamune wis nggraita menawa bojone kuwi wis nganakake sulapan marang Rasidan, supaya ketok samubarang kang katon dadi endah lan nengsemake. Mobil Kijang mau jebule mung jaran warna putih.
Rasidan lan bojone katon mlebu liwat lawang butulan, nanging ora suwe wanita kang ora pati jelas rupane iku mau enggal-enggal metu ngomah tanpa sapa aruh karo tamune Rasidan.
Sawise kedadeyan kang mung sedhela iku mau, Rasidan banjur marani tamune lan kandha menawa mau kang nembe disurupi iku minangka bojone enome Rasidan. Tamune mung ndomblong nekseni kedadeyan kasebut.
"Saiki awakmu wis percaya to menawa aku duwe bojo saka alam gaib?" ujare Rasidan marang tamune.
Tamune mung ngangkat pundhake, nandhani menawa ora mudheng.
Kira-kira sewulan saka sapatemone klawan Endro, dumadakan Endro dikabari menawa Rasidan saiki nembe diopnam nang rumah sakit kanthi kahanan kang nrenyuhake. Endro kang rumangsa prihatin marang kahanan mitrane iku enggal-enggal wae niliki Rasidan menyang rumah sakit saperlu ngertakne kepriye kahanane.
Satekane rumah sakit, Endro nyumurupi kahanane Rasidan pancen nrenyuhake tenan, awake pucet lan lemes. Nalika weruh Endro, mitrane iku Rasidan ngandhakake menawa bojone nesu amarga Rasidan ngundang dadakan lan nepungake marang Endro tanpa tawa dhisik.
"Ora apa-apa mas, mangkane aku rak ora patiya sarujuk njenengan nepungake aku marang bojo enommu iku sadurunge... ", ujare Endro marang Rasidan.
Rasidan mung mesem kecut...
Watara telung dina sawise saka rumah sakit iku, Vera, bojo tuwane Rasidan ngabari,
"miturut dhiagnosane tim dhokter rumah sakit, mas Rasidan kena gejala thypus mas...", ujare Vera
Endro meneng sedhela lan banjur ngandhakake menawa miturut pangrasane, larane Rasidan kuwi amarga kena imbas tabrakan energi antarane Endro lan Siti Zubaidah, bojo enome Rasidan saka bangsane lelembut iku. Endro janji menawa bakal kirim energi kanggo ngusadani Rasidan supaya enggal waras waluyaning jati.
Terlung dina candhake, Vera ngabari maneh menawa Rasidan wis mulih saka rumah sakit kanthi kahanan kang luwih becik. Endro age-age nelpon Rasidan, mitrane iku,
"Kepiye mas kabare saiki?"
"Wis luwih apik mas tinimbang wingi...", ujare Rasidan
"Aku melu prihatin marang apa sing mbok sandhang ya mas, menawa kersa ndhahar aturku, mbok njenengan kuwi wiwit ngurusi bebrayan panjenengan klawan mbak Vera lan sabisa-bisane enggal pisah klawan bojo enom panjenengan... Aku miris menawa mengko panjenengan kepengaruh karo bojone sing enom lan katut dadi gedibale...", kandhane Endro kanthi rasa prihatin
"Ya wis dhi, tak cobane amrih piye carane supaya bisa pegatan klawan bojo enomku iku, lan bali ngurusi kulawargaku maneh...", kandhane Rasidan kanthi wantah
Muga-muga wae Rasidan nemu dalan kanggo bisa pegatan klawan bojone enom saka bangsane jin mau...
(Cuthel)
Sumber: Ilmu Warisan Leluhur