Jenenge urip nang kampung, nduwe tonggo, gelem ora gelem yo kudu srawung. Lek boso kerene ngunu "bersosialisasi". Ngunu ugo Wiji karo tonggo-tonggone. Mulai saka sing rodo akeh wonge kaya arisan, senam bareng, resik-resik kampung lan tirakatan nganti sing cilik-cilikan kaya petan rambut putih, rasan-rasan karo utang-utangan. Ora ono hukum tertulis, ning lek nganti ono sing ora srawung karo tonggone yo bakal repot lek nduwe gawe, ora ono sing ngewangi.
KEMBALI KE ARTIKEL
