Gambyong yaiku sawijining wangun beksan jawa klasik kang asale saka tlatah surakarta, jawa tengah. beksan iki nduweni sawetara variasi
koreografi, kang paling ditepang yaiku Gambyong Pareanom lan joged gambyong pangkur . joged gambyong dudu hane siji beksan wae, ananging saka sawarna-warnane variasi .
Gambyong awale digunakake ing upacara ritual pertanian kang tujuan e kanggo ngudi kesuburan tanduran pari lan perolehan panen kang melimpah .
beksan iki uga biasane dipentasake ing adicara adat lan pagelaran kabudayan kang dirawuhi dening masarakat jembar . ing masa kapungkur, beksan iki uga digunakake dadi wangun syukur saka kasil panen kang wis diolehi .
Owah-owahan wigati ing tari gambyong kedadeyan ing taun 1950, nalika Nyi Bei Mintoraras, sijining pelatih joged saka istana mangkunegaran, nggawe versi gambyong kang "dibakukan" kang ditepang dadi Gambyong Pareanom. koreografi iki kaping kapisan dipeing upacara ningkahan ing taun 1951 .
Gambyong nduweni ciri kas lan keunikan kang seje dibandhingake karo beksan laladan liyane . Penarine kabangun saka 3-5 wong wadon remaja kang nganggo kostum kemben ijo, ngisoran batik, lan selendang kang mbunder ing boyok . Ing njero ne beksan gambyong ngetokakke gerakan sikil, tangan, awak, lan sirah . gerakan dhasar beksan iki yaiku sirah lan tangan, lan obahan sikil gegerak harmonis numuti alunan musik pengiring .
Gambyong tansah dibarengi dening piranti musik gendhing jawa lan panembangan jawa . pirang-pirang piranti musik kang digunakake jero beksan iki watara liya gong, kenong, gambang, lan kendang . kendang ya iku piranti musik kang paling istimiwa ing gambyong .
Gambyong dadi sawijining kagunan joged tradhisional kang isih lestari lan dipentasake nganti saiki dadi perangan saka kagunan masarakat jawa . beksan iki nduweni makna lan wineh budaya kang dhuwur, ugo dadi perangan wigati saka kabudayan jawa.
