Gugur gunung,
gawe abot sing direngkuh bareng,
tangan-tangan kuwat ngoyak nyawa batu,
pada urip kanggo gotong-royong,
tanpa prentah, tanpa balas upah.
Gedhe lan dhuwur gunung kang kudu gugur,
ora bakal nggegirisi kawula sing saiyeg,
kridha bebarengan, swara guyub dadi gegap,
gegeran kringet dadi sekar urip ing saben lak.
Ora mung bab meruntuhke gunung,
nanging ngukir roso tresna marang sesami.
Merga mung nganggo bareng,
kita bisa ngrampungake kang mokal dhewekan.
Gugur gunung,
sanepan urip sing ngelingake,
yen kekuatan ora mung ana ing otot,
nanging ana ing roso,
roso rumangsa siji lan padha.
Ora perlu hadiah, ora perlu pamrih,
mung saben wong bali karo atine kang sumringah,
mergo ngerti, apa sing digawe ora mung ngrubah gunung,
nanging uga ngrubah urip kanggo sesami.
