Arek Ilang

"Mboten," kandhaku.
"Lan wong tuwa angkatmu," dheweke ngandika. "Wong-wong iku kaya apa?" "Pancen apik," kandhaku.
"Ooo mantap yen ngono," jasmine. "Apa dheweke nambani sampeyan kanthi becik?" "Nggih," kandhaku.
"Padha pancen tresna sampeyan?," takon Jasmine.
"Nggih," kandhaku.
"Apa sampeyan duwe gelut karo dheweke akhir-akhir iki?" Jasmine takon.
"Nggih," kandhaku.
"Kaya apa?" dheweke takon.
"Mung babagan perkara cilik," ujarku.
"Kaya apa?" Jasmine takon.
"Nggih bab-bab cilik," kandhaku.
"Prekara apa?" Jasmine takon.
"Barang-barang cilik, kaya dheweke pengin aku nganggo sandhangan sing beda-beda, utawa rambutku beda-beda, utawa mangan luwih sehat," ujarku.
"Lan sampeyan ora pengin nindakake iku, ta?" dheweke takon. "Mboten," kandhaku.
"Apa padha nesu karo sampeyan?" Jasmine takon.
"Kadhang-kadhang," kandhaku.
"Lha sekolah?" Jasmine takon.
"Lha piye?" Aku takon.
"Sampeyan ora apa-apa ing kelas?" Jasmine takon.
"Inggih," kandhaku.
"Dadi critakna luwih akeh babagan uripmu," jasmine.
"Wong tuwa kula rada kaku, Ibu iku dhokter, lan bapak iku polisi," kandhaku.
"Apa dheweke ngontrol banget?" Jasmine takon.
"Nggih," kandhaku.
"Apa sampeyan pengin duwe urip sing beda?" Jasmine takon.
"Maksude kepriye bu?" Aku takon.
"Ya weruh dewe, beda kulawarga, utawa beda wong tuwa," jare Jasmine. "Kadhang-kadhang."

"Amarga dheweke ngontrol banget?" Jasmine takon.
"Panjenengan menapa takon niki? Apa panjenengan pengin njupuk kula balik?" Aku takon. "Ya, bisa se, nanging ora segampang iku," jare jasmine.
"Lha, siji bab, kita kudu njupuk sampeyan adoh saka kulawarga saiki," ngandika Jasmine.
"Ana apa?" Aku takon.
"Iku mung bakal nggawe dheweke sedhih," Jasmine ngandika.
"Oh," kandhaku.
"Aku ora bisa njupuk anake wong liya," Jasmine ngandika.
"Sanajan sampeyan ora pengin banget karo kasunyatan sing sampeyan duwe anak wadon," kandhaku.
"Aku rumangsa luwih apik yen sampeyan bali menyang omah, lan nyoba ngrampungake masalah karo wong tuwamu," ujare Jasmine.
"Sampeyan ngerti, coba kompromi, lan entuk persetujuan," ujare Jasmine.
"Sek sek, aku duwe ide, kok ora teka lan ketemu? Kita bisa nggawe sambungan minangka wong tuwa kandung lan wong tuwa angkat."
"Bisa se," ujare Jasmine
Jasmine lan bojone setuju ketemu karo wong tuwa angkatku, lan wong 5 mangan bareng. Awak dhw omong-omongan, lan kabh wong katon rukun.

Sakwise nedha bengi, wong tuwa angkatku sarujuk nginep karo Jasmine lan bojone suwene 4 dina. Yen aku seneng, banjur kita bisa rembugan luwih lanjut. Yen ora, aku bakal balik karo wong tua angkatku. Esuke, aku menyang omahe. Jasmine kandha marang aku yen aku bisa nggunakake apa wae ing omah, anggere aku ora nggawe kekacauan utawa rusak apa-apa. Dheweke uga nyedhiyakake dhuwit kanggo blanja lan hiburan. Dheweke ujar manawa dheweke kudu kerja paling akeh, nanging dheweke bakal nyoba ngentekake wektu karo putrine yen bisa. Aku matur nuwun lan ngrangkul dheweke. Aku rumangsa wis nemokake wong tuwa sing sampurna. Telung dina sabanjure, aku blanja ing mall, ing kana aku tuku sandhangan, sepatu, aksesoris, lan gadget sing aku pengin. Aku menyang bioskop, ngendi aku nonton blockbuster Hollywood paling anyar.

Sawise 3 dina blanja, aku isih durung ketemu Jasmine utawa bojone. Aku sms dheweke, nanging dheweke ora maca. Sanalika aku rumangsa kuciwa lan sedhih banget. Aku ngerti yen wong tuwa kandungku ora peduli karo aku. Aku mung tamu, dudu anggota kulawarga. Aku wonder yen padha elinga jeneng utawa ulang tahun. Esuke, aku ngemas barang-barangku lan metu saka omah. Aku numpak taksi menyang terminal bis, aku numpak bis bali menyang kampung halaman. Aku ndeleng metu saka jendhela lan weruh kutha saya surem ing kadohan lan krasa sepi lan sepi.

Aku teka ing kampung halaman pas wayah wengi. Wong tuwa angkatku wis ngenteni aku ing halte bis. Dheweke ngrangkul lan ngambung aku lan takon kepiye kahananku. Dheweke kandha yen dheweke kangen banget karo aku lan dheweke kuwatir karo aku. Dheweke ngomong yen dheweke tresna marang aku luwih saka apa wae ing jagad iki. Aku ngerasa mundhak saka emosi lan luh ilang ing mripate. Aku nyadari yen aku ora matur nuwun lan bodho. Aku wis ngremehake katresnan lan perawatan wong tuwane, sing mung pengin sing paling apik kanggo aku. Aku wis ngudi urip sing palsu lan cethek, sing mung menehi rasa seneng sing sementara tanpa makna lan kepuasan sing sejati. Aku ngomong yen aku njaluk ngapura amarga mbrontak lan ora ngajeni. Aku kandha yen aku ngormati kabeh sing ditindakake kanggo dheweke lan pengin nggawe dheweke bangga. Dheweke mesem marang aku lan ujar manawa dheweke ngerti perasaanku lan dheweke bangga karo aku amarga jujur lan wani. Dheweke ujar manawa dheweke bakal ndhukung lan mbantu aku nggayuh impenku. Aku ngrangkul lan matur nuwun. Aku rumangsa anget lan seneng. Aku sadar yen omah iku panggonane ati.