Lomba 17 Agustus ing Kampungku

Ing dina sebtu tanggal 12 agustus tekan dina Minggu  tanggal 13 agustus, dikampung aku nganakake adicara lomba kanggo mengeti dina kamardikan republik indonesia. Amarga aku yaiku karangtaruna ing kampung aku dadi aku tur anak liyane kang kagabung jero enom kang nyiyapake lomba kasebut, akeh lomba kang ing slenggarakake ing kampung aku ana mangan kerupuk, tahan guyu, pukul banyu, balap tempeh, nglebokake pensil menyang jroning botol lan isih akeh maneh wiwit saka lomba bapak bapak , ibu ibu nganti bocah-bocah. 

dadi karangtaruna temtune wis nyiapake saka pirang-pirang dina sadurunge dina pucuke. Persiapan kita diwiwiti saka nyiapake panggonane banjur menghiase semenarik ndean lan se rame ndean, temtune karo gendera gendera abang pethak amarga iki yaiku mengeti dina kamardikan indonesia. 

Lomba iki dipandhegani dening kanca aku kang kaaran hanu. piyambake wong kang teges uga oleh njupuk keputusan karo cepet lan pener, lan dheweke ora ndean dhewe, dheweke dikancani dening bagas selaku wakil saka penyelenggara lomba iki ngiras tetuwa karangtaruna ing kampung aku. lan aku dhewe yaiku sekretarise, uga akeh kanca kanca liya kang melu ngrewangi lan nyambut gawe kanggo jejibahaning dheweke kabeh dhewe-dhewe. kaya pepakan, dokumentasi lan liya-liya.

Ngleboni dina kapisan perlombaan ora ana kendala kang oleh gawe rugi babar pisan ndean mung kendala cilik kang oleh ditangani, lomba lumaku karo lancar lan seru, nggawe kabehing wong seneng banget lan terhibur. Dak kira karo lomba lomba kang wis mboseni utawa bisa dietung lomba kang tradhisional kang diselenggarakake dening karangtaruna aku arep nggawe wong kulina banget wae amarga dhisik uga wis tau , nanging ekspetasi aku ora salubare karo kasunyatane. 

Sayang banget ing dina kapisan lomba kapungkasan ing jam 17.30 amarga ana tentangga kang arep nindakake selametan dirumahe awake dhewe ora kuciwa babar pisan amarga saben wong nduweni kesibukan piyambak-piyambak. Pramila kaya kang aku ngomong ing awal iki kalebu kendala kang cilik utawa entheng kang ora gawe rugi awake dhewe dadi penyelenggara. Lanjut kanggo dina esoke, amarga dina ahad utawa bisa dietung dina prei mula wonge luwih rame saka dina setu wingi.

Akeh kang numuti lomba lan akeh uga kedadeyan kedadeyan lucu wektu lomba, kaya siji bab kang lucu yaiku nalika wektu lomba balap tempeh ing endi ibu ibune padha-padha ngganggu siji karo liya ben tempehe tiba. Lomba lumaku karo apik lan sangat banget nyenengake para bebrayan uga seneng arep lomba kasebut. Rampung ing jam 18.15, para bebrayan bali menyang omahe. Nanging ing dina iki lah muncul siji masalah kang ndean masalah cilik nanging dadi gedhe yaiku kanca kanca aku lali ing endi dheweke kabeh ndokok meteran kang dianggo kanggo nyiyapake lomba lan bisa dietung ilang. 

Digoleki menyang ndi menyang ndi tetep ora ana pungkasane kanca kanca ngomong marang bebrayan bebrayan kang ndean sa papan karo meteran kasebut sadurunge nanging dheweke kabeh ora ngerti. Pungkasane awake dhewe kabeh kedher lan melaporkane marang tetuwa rt ing kampung aku. amarga meteran dudu duwene kampung nanging duwene wong pribadi mula solusine yaiku karo nggantine karo kang anyar. 

Dadi enom mudi kang tanggung jawab awake dhewe nyuwun pangapurane marang sing duwe amarga ora bisa njaga barang kasebut karo apik lan nduweni niyat kanggo nggantine nanging bab kang bisa dietung seneng yaiku sing duwe ora ngrasa kanteben lan ora apa apa menawa iku ora digantos. 

Awake dhewe ngaturake matur nuwun banget marang sing duwe. Nanging amarga awake dhewe tanggung jawab mula awake dhewe tetep nggantine. Rampung kanggo dina iku, ndean iki wae kang oleh aku aturake sabrebetan carita lomba agustusan ing kampung aku kang ndean dadi prastawa kang nyenengake kanggo aku tur prastawa kang oleh menehi aku wulangan kanggo kauripan bersosialisasi aku menyang ngarepe.