Hai, kula Chiquita! Panguripanku saben dina kelas 12 ing SMA Negeri 3 Malang pancen nyenengake lan mesthi akeh kedadeyan ing saben dina. Mulai jam 4.50 aku tangi sholat subuh terus nyiap-nyiap mangkat sekolah, lan ojo lali sarapan ben iso semangat ngesuk. Sekitar jam 6.15 aku mangkat sekolah, perjalanane udakara 10-15 menit. Aku menyang sekolah nyopir mobil dhewe, amarga saliyane ora ngganggu wong tuwa, aku ora kudu mbayar ojek online, lan aku isa tindak ing ngendi wae sawise mulih sekolah. 6.45 nganti 15.15, kegiatan sinau ing sekolah ditindakake. Ing sekolah, kita ora mung ngrungokake penjelasan materi saka guru, nanging uga bisa rembugan karo kanca-kanca, nindakake tugas praktikum, utawa sinau ing njaba sekolah, lan ing sekolah uga akeh ekstrakurikuler sing bisa sampeyan tindakake, malah luwih saka 30 ekstrakurikuler. Sekolah ing Smanti pancen nyenengake lan mesthi top.
Kula ndherek salah satunggaling ekstrakurikuler unggulan wonten ing Smanti inggih menika BRC utawi Bhawikarsu Red Cross, ekstrakurikuler sekaligus organisasi iki ngrembug babagan palang merah lan tergolong mbantu wong akeh, wonten ing ekstrakurikuler menika ugi kathah relasi, mliginipun saking kanca-kanca utawi pihak luar sekolah.
Oh ya, aku duwe kanca-kanca sing raket tenan, wong enem, kaya saben dina kita ngomong sembarang, kaya yen ora ketemu swasana e beda banget, kita uga kerep kumpul nongkrong bareng yen kita butuh suasana sing beda. Nanging, ora tansah kumpul ing kafe, kadang-kadang kumpul ing salah sawijining omah supaya bisa mangan, nonton film, utawa ngrembug tugas sing kudu dikumpulake.
Bubar sekolah wiwit jam 16.00 nganti 19.30 aku karo kanca-kancaku les, mula ing les iki aku sekelas karo bocah-bocah Smanti sing kebak uga, nanging kanca-kancane beda karo sing ana ing kelas, dadi tambah akeh hubungane. Sakwise mulih sekolah, biasane aku resik-resik awak lan nerusake tugas sekolah sing isih ana supaya ora numpuk sesuk. Sawise nindakake kagiyatan saben dina, aku ora lali istirahat sing cukup lan mangan panganan sing bergizi kanggo njaga kesehatanku.
Pancen dina-dina iku pancen kesel, nanging ing sawijine dina mesthi bakal ana siji wektu sing ora bisa dibaleni maneh, kita kudu bisa nggunakake wektu sing paling apik, utamane kanggo komunikasi karo wong ing sekitar kita.Â
