Jam 8, anak-anake Pak To wes podho bubuk. Pak To leyeh-leyeh neg lincak emper. Ngrungokne suara jangkrik neg kidul omah. Ancene omahe Pak To Mewah tur Melas. Mepet sawah tur mepet alas
Opo maneh lak usum rendeng, suarane tambah rame. Kodok-kodok neg sawah muni kabeh.
Mak Ti mari nurokne bocah-bocah, metu baturi pak To gowo kopi karo telo goreng. adem-adem maem telo goreng karo ngopi ancene enak tenan.
"Pak, monggo kopine..." mak Ti nyodorne kopi.
"Pak..pak.. sakne ya tonggone awake. Putrane Pak Lan kae.. umure jek enom wes dipundut Gusti Allah. Bocahe putih, duwur, ganteng. Jan emaan tenan." Mak Ti njupuk telo jek panas. Diolak alik neg tangan, kiwo tengen. Ben panase sudo.
"Yo ancen garise mbur sak mono dik, mati ki rahasiane Gusti Allah. Gak enek wong seng ngerti kapan gilirane mati. Yo iso ugo sesuk jatahe awake seng dipundut Gusti Allah." Pak To nyruput kopi ireng  seng diileng neg lepek bening.
"Ojo ngomong ngono to pak, aku durung siap ki.." mak Ti njiwit pak To
"Siap ra siap ki yo kudu siap dik. Gelem ra gelem yo kudu gelem. Eling po ra dawuhe Gusti Allah neg jero Al Quran?
...
Tiap-tiap yang bernyawa pasti akan merasakan mati.... (Q.S Al-Anbiya: 35)
lha masalah kapane awake dipundhut Gusti Allah, gak enek sing ngerti dek. Kejobo Allah. Mati kuwi ibarat koyok undian. Gak enek sing ngerti nomor undian e sopo seng metu."
"Iyo e pak, jare Yu Patmi penyiar radio kae yo ngono. Antri mati koyok undian, tapi hadiahe mati dudu sabun Daia".
