Owah...
Jajal sawangen...
urip iku sejatine amung mampir ngombe
Nalika jroning ati thukul awang-awangen
Mratandhakake sakjane raga aja sare
Mayuh dha obah
Mayuh dha gregah
Gawea kanca batir bungah
Saknadyan ora sumrambah
Kaya dene runtah
Nanging sing dikarepke ora liya,