Ki Panut kang dituwakkake dening masyarakat sawijining wektu sabubare sembahyang "Isya', leyeh-leyeh ing emperane mushola sinambi jagongan karo Ki Parmin sing kulina ngumandangake adzan ing mushola iku. Kekarone rumangsa prihatin, ngrasakake krentege wargane kanggo nondakake sholat kanthi jama'ah ing mushola iku.
"Ki Parmin, kula rumangsa nelansa ngrasakake nasibe mushola iki." negndikane Ki Panut miwiti obrolan.
"Lha ingkang dipun penggalihaken menapa, Ki Panut?" semahure Ki Parmin.
"Sampeyan kelingan jaman lagi gotong royong kanggo gawe mushola iki?"
"Temtu kemawon, Ki Panut. Sedaya warga sami saiyeg saeka praya, sami sengkut gumregut. Sedaya tumandang sesarengan, urun ragad ugi urun tenaga murih mushola engggal rampung lan saged dipun ginakaken kangge ngibadah."
"Lha, iya Ki Parmin. Rikalane lagi ngedegake mushola iki padha direwangi rekasa lara lapa bebarengan sakabehe warga. Nanging coba sampeyan rasakake, kepriye kahanane saiki? Bareng mushola iki wis dadi, ngadeg magrong-magrong, kepara ora ana bangunan liya sing luwih apik tinimbang mushola iki ing sakupenge dhusun iki, kena ngapa para warga malah banjur ora gelem ngungak maneh?"
Ki Parmin manthuk-manthuk karo nyekeli githoke. "Mila prihatos sanget, Ki Panut. Gumregahipun warga kangge ngedegaken mushola, boten ketinggal malih rikalanipun dipun ajak ngrumat lan makmuraken mushola kanthi sholat jama'ah."
"Apa Ki Parmin duwe gagasan kanggo nggugah krentege warga supaya padha gelem eling marang mushola sing ngadege direwangi korban bandha korban tenaga, kepara pikiran lan wektu?"
Ki Parmin thenger-thenger, karo mijeti pilingane sajak mikir. "Cobi mawon, mangkeh dalu wetawis tabuh sewelas Ki panut tindak mriki malih. Kula gadhah gagasan, ning bok menawi damel ribet sawetawis."
Sawise dirembug gagasane Ki Parmin, lan disarujuki dening Ki Panut, kekarone banjur sowang-soswangan bali menyang omahe dhewe-dhewe.
Kaya padatan, Ki Parmin sawise salin sandhangan saperlune, banjur klithih-klithih metu menyang cakruk. Senadyan wengi iku Ki Parmin ora kedhapuk giliran rondha, nanging wis dadi pakulinane nglonggarake wektu melu ombyak umbule warga padha jejagongan ing cakruk.