Budhal Sekolah SMA

Sak uwise 2 tahun ing sekolah, wayae mlebu kelas 12 ing sekolah ugo neruskake pendidikan kanggo sangu mbesuk gede. Ora kroso taun ngarep bajur uwes lulus sekolah SMA. Aku sekolah ing salah siji SMA kang ono ing tugu Malang panggonane ono kuto gede yaiku SMAN 3 MLG. Ing kelas 12 anyar Iki. Aku wes siap sinau kanggo nyiapke wulangan mbesuk, Uga ora sabar diwulang dening guru anyar lan oleh pengalaman anyar. Bapak lan Ibu ing kelas sadurunge(11) ugi akeh ngewehi wejangan supoyo biso sekolah tenanan, pinter, lan iso mbanggakne wong tuwo.

Esuk iku aku arep mangkat sekolah, ben ora telat. Aku wis biasa numpak sepedha montor kanthi kacepetan sing cukup dhuwur, wektu cendhak, aku ing tengah dalan menyang sekolah, aku ngalami bencana, yaiku kacilakan, kecelakaan iki disebabake dening wong sing Ora duwe luput.  salah sijine kelakuane ora nguripke lampu sen e. Ing kedadean iki aku ditulungi wong-wong ing sakiwa tengenku, bapake kandha "ora apa-apa ta le!?, mbesuk sing ati-ati!" Aku mangsuli "inggih pak, matur nuwun", bapake menehi Aqua botol tumbas ing Indomaret sing paling cedhak, Akhire bapakku mapak aku neng lokasi kedaden, Sawise tekan ngomah, wong tuwaku menehi pitutur marang aku, padha ngandika "Yen mangkat sekolah, aja kaya pembalap,kudu  tambah waspada" Aku banjur jawab  "Inggih , ngapunten"

Sawise kabeh perawatan amarga kacilakan, 4 dina mengko aku mangkat sekolah maneh, neng dalan aku rada trauma karo kedadean wingi, nanging aku ngetrapke nasehat saka wong tuwaku yen kudu ati ati lan tetep waspodo. tekan sekolah aku Nduwe akeh kanca apik sing peduli lan akeh pitakonan Saka kanca. para kanca ngomong "gapopo ta?, Kok iso loh?!" Aku njawab "Alhamdulillah mek iki tok". Aku mung sadar, nalika nyetir, aku kudu nambah kewaspadaan lan kudu ngati-ati supaya ora ana hal sing ora dikarepake kaya crita ing ndhuwur