"Lapo?"
"Apane"
"Nyawang ae lapo?"
Diman mesem. Wong lanang iku rodo isin, ketemon. Ora nyauri dheweke malah nyandak es teh nang ngarepe. Wiji sing lagi mangan nang ngarepe nerusno lek mangan.
"Mau poso?"
"Gak."
"Wingi?"
"Gak. Opo'o?"
Ora nyauri, Diman malah cengengesan. Wong lanang iku melu nerusno lek mangan. Malem minggu Wiji Diman dolan bareng. Wong lanang wedok sing lagek pacaran iku asline sik podo isin. Sing siji bingung kate ngajak omong opo, sing siji saking bingunge, salah tingkah, akhire mangan ae.
Sing jenenge Wiji ora luwe ae sregep mangan, opo maneh lagi luwe ketambahan isin, selot ndadi mangane. Telap-telep lek mangan koyo wong telung dino ora ketemu sego. Sate sepuluh wis gari sak sunduk terakhir. Sego sak piring wis entek dhisikan. Diman nang ngarepe sik oleh separo. Jenenge lagi pacaran lek mangan yo rodo alon, jawane. Ning ora mergo iku thok, ndelok Wiji sing kalap lek mangan, Diman rasane wareg dhisik.
"Gak popo mangan sate langsung ngunu iku?"