[caption id="attachment_120584" align="aligncenter" width="200" caption="contoh dukun sing nggomblohi *miber banter wedi dibacok*"][/caption]
Jam sik nunjuk ongko pitu luweh seprapat tapi srengene Suroboyo wes ngejak gelut, panas jaya. Paiman, tukang becak sing biasa mangkal nang ngarep gang kaet ae tangi. Mari adus nang kali de'e budal nyangkruk nang warung kopi. Lagi enak-enak nyruput kopine moro-moro Ndemin koncone cilik plus tonggone sing nasibe luweh apik mecungul trus langsung lungguh nang sanding Paiman. Raine Ndemin ditekuk, lungset, koyok klambi sing mari dikucek. Ndelok koncone sing biasa sumringah lan pongah ketok ruwet, Paiman langsung nyocot.
Paiman : Lapo kon? Mari dikabruk bojomu ta?
Ndemin : Ndasmu iku! Aku iki lagi mangkel kok.
Paiman : Mangkel lapo? Sik isuk, mbok yo sing semangat. Jare wong sugeh, sik sempat ta duwe masalah?
Ndemin : Gak sih, mung rodo gak tepak ae. Aku lak pingin setor duwit nang bank tapi montorku lagi ngalem, mbuh lapo.
Paiman : Bank opo sih? Iku lak onok nang gang telu, sebelah. Garek ngesot ae.
Ndemin : Yo bank iku tapi gak iso nang kono, kudu nang pusat sing nang cedeke Balai Kota.
Paiman : Lha lapo? Jare kate setor, lak iso nang cabang ndi ae.
Ndemin : Gang sebelah iku mung KCP, cabang, ga iso. Aku kate nglebokno duwit bathi dodolan minggu iki, nabung.
Paiman : Lha iyo, lek mung kate nabung nang cabang ae yo iso. Gak kudu nang pusat. Enak kok digawe soro.