Dukuh Penceng wes sepi. Howo bengi sing lagi adem garai wong-wong males metu. Arek-arek cilik podo kruntelan. Onok sing ndusel nang dodone emake, jaluk kelon. Onok sing mung iso mlungker nang njero sarung polahe bapake gak gelem ngalah. Langgar sing mau rame wong sholat Isya' mulai sepi. Mung arek enom-enoman siji loro sing sik kethok lungguh-lungguh karo ngobrol.
Paimin : Lapo ngene ki enake? Mosok yah mene kate turu?
Paimo : Iyo. Sik jam pituan iki paling. Aku yo males muleh tapi lek meneng ae nang kene yo adem.
Ndemin : Dolenan ta?
Paimin : Lha mbok pikir arek cilik a thok jak dolenan?
Paimo : Pokok gak thok jak delikan ae utowo gobak sodor yo gak popo.
Ndemin : Berarti lek bentengan gelem?
Paimo Paimin : Ndasmu!
Ndemin : *cengenggesan* Tenang, aku ki yo wes dewasa. Aku duwe dolenan sing sip, cocok nggo howo adem ngene ki.
Paimin : Omben ta? Males a! Sing wingi kae ae durung mari lek ngomeli emakku.
Paimo : Iyo. Aku yo leren disik.