Padusan asale saka basa jawa 'adus' kang duweni teges adus. Makna padusan kanggo masarakat Jawa yaiku menyucikan dhiri sarta ngresiki jiwa lan raga jero kanggo nyambut rawuhe sasi suci. Tujuwane ben wektu pasa teka, umat islam njalani ngibadah kanthi suci lair utawa batin.
Menawa ditelaah luwih adoh, padusan nduweni makna kang jero banget, yaiku dadi media kanggo merenung lan instropeksi dhiri saka sawetara kaluputan kang wis digawe ing masa kapungkur.
Padusan digelar ing sacacah lokasi ing Jawa Tengah. Lokasi padusan akeh tinemu ing Klaten, watara liya Umbul Manten, Obyek Mata Air Cokro (OMAC), Umbul Ponggok, Umbul Nilo, Umbul Kapilaler, lan Umbul Cokro. Padusan alami iki tansah dipadati pengunjung kang kepengin nglakoni ritual padusan.
Kagiyatan serupa uga ditindakake ing Umbul Petilasan Joko Tingkir, Semarang. ewonan bebrayan kang asale udu saka Semarang nanging laladan sawatarane kaya Salatiga, nekani petilasan iki kanggo njalani padusan. Ing petilasan iki lokasi padusan kaperang dadi rong papan yaiku sendang lanang lan sendang puteri.
Kagiyatan padusan kang saiki ditindakake kanthi rame-rame pancen unik lan menarik minat masarakat lan wisatawan, becik domestik utawa asing. Karo digelare tradhisi padusan iki ing papan rame, masarakat jaba dadi weruh sugih lan macem-maceme budaya Indonesia.
Ananging ngelingi tradhisi warisan leluhur iki nduweni biji kang cukup sakral, mula ana apike kanggo njaga nilai-nilai kasebut, tanpa ngilangake daya tarik saka kagiyatan padusan iku dhewe. Kanggo iku, tentu wae diprelokake kerjasama watara pamarentah saenggon lan masarakat kang peduli kanggo njaga ben tradhisi padusan tetep lestari tanpa kelangan maknane.
