Nang Surabaya Pertama Kali, Lapo?

Nadia Yusi A/25/I-5

Iki critaku nalika prei sekolah mundhak kelas wingi. Aku lan keluargaku wis ngrencanakake preinan iki biyen. Sebener e Iki kepengen e adikku biyen pas kelas 1 SD, sampe Saiki wes kelas 4 SD sek tas keturutan. Nanging amarga keterbatasan wektu lan kerja, kita mung bisa nindakake preian iki. Kita sarujuk menyang ngendi lan apa sing kudu ditindakake. Aku bungah banget amarga arep budhal menyang Surabaya gawe pertama kali, sampe aku tangi jam 3 esuk gawe siap-siap. Kita budhal saka stasiun Kota Baru Malang jam setengah enem, tekan stasiun Wonokromo Surabaya jam setengah sanga. Nalika lelungan ing sepur aku seneng banget amarga iki pertama kali aku numpak sepur. Sakwise tekan stasiun Wonokromo, banjur mlaku menyang Kebun Binatang Surabaya. Bener, kita mlaku menyang Kebun Binatang Surabaya. Amargi pranyata jarakipun dhateng Kebun Binatang Surabaya saking stasiun punika boten tebih 1,8 km utawi kirang langkung 15 menit yen mlampah.

Tekan lawang mlebu kebon binatang, ibuku antri tuku tiket kanggo awake dhewe lan keluarga. Oh iya, aku lali njlentrehake yen sing mlebu kebon binatang wektu kuwi ora mung keluarga inti, nanging uga ana budhe, pakdhe, sepupu, mbah, lan adhik-adhik. Mungkin ana sekitar 13an wong. Lan, oh ya, iki pertama kali mbahku menyang kebon binatang, dadi kita semangat banget kanggo njelajah kabeh kebon binatang. Bareng mlebu mlebu, kita langsung golek papan sing asri ing sakiwa tengene kanggo nedha gawan sing digawa, kanggo ngisi tenaga sakdurunge ngubengi Kebun Binatang Surabaya sing guede lan amba iku. Sawise rampung mangan, kita wiwit mlaku-mlaku. Kewan sing pertama kali dadi obyek yaiku manuk. Ana macem-macem jinis manuk, kayata flamingo, manuk beo, jalak, merak, bangau, lan liya-liyane.

Sakwise puas karo bagian manuk, aku terus mlebu, mung sawetara menit mlaku-mlaku langsung nemoni kandhang berang-berang. Nalika kita nonton berang-berang, sedulur-dulurku sing luwih enom ilang saka tampilan. Maeng bocah loro iku pamitan badhe menyang jedhing, nanging suwe ora balik-balik. Ing kana kita gupuh lan nyoba nggoleki, nanging ora bakal gampang yen kudu nggoleki kabeh kebon binatang sing amba. Mula ibuku mutusake kanggo nggoleki dheweke karo budheku, lan aku didhawuhi ngenteni ing bagean kandang berang-berang. Nalika ngenteni, kita crita-crita akeh perkara sing acak lan seru . Ing jejere kurungan berang-berang ana papan foto sing bisa difoto karo ula, nanging mung kudu nonton, amarga mbakku wedi karo ula. Sawise ngenteni sawetara wektu, akhire ibuku lan budhe teka karo bocah loro, adhiku lan sedulurku. Banjur bocah loro mau didukani ibuku. Sawise kedadeyan sing rumit iku, kita langsung nerusake perjalanan maneh. Ing jejere papan foto karo ula, iku langsung jejer karo kethek buntut dawa lan kandhang kethek rumped abang. Terus ing mburi kandhang kethek ana kandhang beruang madu. Aku seneng banget karo swasana lan pemandangan nalika iku. Ya, sanajan ana kedadeyan sing ora dikarepake kaya sadurunge. Nanging pengalaman iku tetep apik banget.

Ing kana ora mung weruh kewan nanging ana fasilitas khusus kayata makani jerapah, nunggangi unta, nunggangi lan foto karo gajah, foto karo ula, lan liya-liyane. Nanging ing antarane fasilitas sing ana, aku lan adhiku mung foto-foto karo ula lan manuk. Iki pengalaman pertamaku njupuk gambar karo kewan. Banjur aku, mbak, adik lan bapakku munggah prau lan mubeng-mubeng ndeleng kewan saka prau. Iki uga nyenengake banget amarga kita lagi numpak prau dadi swasana e beda nalika kita mlaku. Sakwise kuwi banjur menyang kandang orang utan, pas aku nembe tekan kono wong utan sing lagi nggeletak langsung mlaku marani pengunjung lan njaluk-njaluk panganan nganggo tangan, nanging dibatesi kali lan pager dadi aman. Sawise sawetara menit ngaso ing ngarepe kandang orang utan, akhire awake dhewe nglajengake perjalanan maneh lan nemokake kandhang bantheng, sawise ing ngarepe kandang banteng sedhela banjur nerusake maneh menyang tujuan akhir, yaiku kandhang macan lan singa, kandhang e jejer. Kebetulan nalika teka, pawang macan lan singa lagi nyiapake camilan kanggo kewan loro iki. Dadi bisa ndeleng tontonan gratis macan lan singa sing dipakani daging pithik mentah dening pawang.

Sakwise kesel mubeng-mubeng, awake dhewe mutusake leren sedhela sakdurunge mulih ing papan sing asri ing sacedhake kandang manuk. Kita uga mangan turahan gawan maeng amarga sawise mlaku-mlaku dawa kita pada luwe maneh. Dadi sekitar 5 jam ngubengi kebon binatang Surabaya wiwit jam 9 nganti jam 1 awan. Sawise mubeng-mubeng lan puas mlaku-mlaku, akhire kita mutusake metu saka Kebun Binatang Surabaya lan menyang halte bis, amarga kita mulih e numpak bis. Apa a kok ora numpak sepur kaya budhal ing wiwitan? Mesthine sampeyan takon kaya ngono kan, dadi amarga jadwal tiket sepur wektu iku ana e jam 8 bengi, dene kita jam 1 wes rampung, ora nganti jam 8, banjur mutusake numpak bis. Amarga Ora gelem ngenteni bengi uga awak wes kesel. Sakwise numpak bis, akhire mandek nang halte, terus nglanjutake perjalanan numpak mikrolet kanggo mulih menyang omah.

Iku pengalaman kang apik kanggo kula lan kulawarga, lan salah siji sing ora bakal dilalekake. Kita uga rencana kanggo preian bebarengan maneh, yen ana wektu. Aku rumangsa seneng lan ngucapke matur nuwun amarga bisa mujudake impenku kanggo liburan karo kulawarga gedhe sawise ngrencanakake nganti suwe, lan kudu mbatalake amarga Covid, nanging kabeh wis kedadeyan lan aku seneng banget. Menurut ku iki pengalaman sing wajib sampeyan coba bareng keluarga. Nalika kulawarga isih lengkap, nggawe o akeh kenangan apik bebarengan. 

Matur suwun