"Abah"

"Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh"

hayu atuh ngenalkeun diri, nami abdi Ali. 

Di dieu abdi hoyong nyarios sakedik tina kahirupan abdi ngeunaan jalma anu sok katingali tangguh sareng rada lucu dina pamanggih kuring ... hahaha. 

Bapa abdi damel janten tukang parkir di minimarket caket tempat abdi.Bapa abdi teh tipeu jalmi anu tegas ka budakna perkawis pelajaran, khususna pelajaran agama.

 Waktu kuring masih di MI, unggal sabada solat magrib kuring sok diajar Al Qur'an jeung bapa. Muhun, dina pamanggih kuring, reciting waktos rada pikasieuneun keur kuring. Da baheula mah sok nganggap bapa mah monster... HAHAHA. Sabab nalika maca Al Qur'an kuring teu fokus (salah maca) sababaraha kali bapa kuring teu welh ngasongkeun sapu ka kuring. Sareng pikeun kuring sapu mangrupikeun senjata anu paling nyeri ... HAHAHA. Tapi ayeuna kuring ngarasa mangpaat tina sagala anu diajarkeun bapa kuring ngeunaan pentingna diajar lmu agama. Linggihna waktos abdi linggih di MTS, waktos abdi di MTs abdi jarang ngaos Al Qur'an sareng bapa abdi, margi dititah nambahan pangaweruh ka dewan ta'lim sabudeureun Kabupaten Bogor anu tiasa disebatkeun (santri). kalong). Tapi beuki kolot, kuring sok ngalalaworakeun agama, mimitina kuring resep solat di ahir po sarta leuwih parah, kuring malah ninggalkeun solat. Tadina mah teu karasa nanaon, tapi lila-lila meureun Allah hayang nginget-nginget ujian-ujian dina kahirupan kuring hiji-hiji. Nepi ka hiji mangsa kuring geus cape pisan hirup kuring, harita bapa kuring datang mere nasehat sarta ngadawuh, "Di mana wae anjeun, kuring ngabejaan ka maneh ulah ninggalkeun solat atawa maca Al Qur'an, supaya naon anu kuring diajarkeun. anjeun moal sia-sia." Sarta dina momen eta ngarasa kawas keur ditampar ku kecap. Ti saprak kajadian eta, kuring geus mimiti diajar istiqomah saeutik-saeutik, sanajan sakapeung sok katinggaleun solat berjamaah di masjid... HEHEHE. Sakitu sakedik carita waktos abdi sasarengan sareng pun bapa. waktos salajengna urang bakal ngabejaan ngeunaan indung kuring, yoo. Sakitu anu kapihatur, hatur nuhun pisan.