Dina hiji poe si kabayan kacarita keun arek ulin jeung babaturanna. Manehna teh boga bapa anu beunghar kacida .
Babaturan si kaban teh ngaran na si atum, imah si atum teu jauh jeung imah si kabayan,si atum anyar pindahan ti kota.
Si kabayan mimiti panggih jeng si atum teh keur di buruan imah na,si kabayan di dinya keur ngahuleng terus aya hiji jelema nu umurna sapantaran si kabayan eta jelema teh nanya ka si kabayan
“Punten tumaros dupi namina saha?‘’
‘’Nami abdi kabayan ‘’ Jawab si Kabayan
‘’Oh janteun namina kabayan , tepang keun nami abi atum’’ jawab si atum
‘’Oh namina atum ‘’ jawab si kabayan
‘’Kunaon ari kabayan teh sok ngahuleng wae lamun diperhatoskeun ku abi mah, aya naon atuh kabayan ?‘’ Tanya si atum
“kieu ieu teh abi teh nuju kararesel tiap hari abi mah tara kamana mana. ‘’ jawab si kabayan
‘’Oh jadi kabayan teh nuju karalesel teu aya batur, yu atuh ayeuna mah urang ameng milarian pokemon ‘’ Ajak si atum
‘’Naon ari pokemon teh?” Si kabayan bari ngahuleng.