ULAMA NUSANTARA
tulisan WAN MOHD. SHAGHIR ABDULLAH dari bicara agama UTUSAN
12 November 2006
Syeikh Muhammad Zain Simabur Mufti Kerajaan Perak
Oleh Wan Mohd. Shaghir Abdullah
SEKURANG-KURANGNYA ada dua ulama yang berasal dari Minangkabau yang berkedudukan tertinggi dalam urusan Islam di Perak. Yang pertama ialah Syeikh Muhammad Salleh bin Abdullah al-Minankabawi.
Beliau ialah Syeikh al-Islam Perak. Yang kedua ialah Syeikh Muhammad Zain Simabur. Beliau pernah dilantik menjadi Mufti Kerajaan Perak. Saya mengakui nama beliau terdapat pada beberapa tulisan namun masih banyak perkara yang belum jelas. Dalam buku Fatwa Dalam Perundangan Islam oleh Othman Haji Ishak, terbitan Fajar Bakti Sdn. Bhd., 1981, ada disebutkan susunan Mufti Kerajaan Perak yang dimulai dengan Daeng Selaili atau Haji Besar yang diberi gelar Orang Kaya-Kaya Imam Paduka Tuan. Mufti Perak yang kedua ialah Tuan Haji Wan Muhammad, yang berkhidmat pada 1887 hingga 1916. Mufti Kerajaan Perak yang ketiga ialah Tuan Haji Muhammad Zain yang berkhidmat dari 1934 hingga 1940.
Nama Syeikh Muhammad Salleh bin Abdullah al-Minankabawi sebagai Syeikh al-Islam atau Mufti Kerajaan Perak tidak disebut dalam buku di atas. Saya belum mengetahui mengapa nama yang sangat terkenal itu terlepas daripada kajian Othman, pengarang buku di atas. Padahal jika kita baca buku Sejarah Perak oleh Haji Buyong Adil, terbitan Dewan Bahasa dan Pustaka, 1981, halaman 111, cukup jelas bahawa beliau dilantik oleh Sultan Iskandar menjadi Syeikh al-Islam Perak.
Jika kita semak tulisan di atas, senggang waktu yang begitu lama antara 1917 hingga 1933, bererti kerajaan Perak tidak ada Mufti. Terdahulu daripada ini telah saya tulis bahawa cita-cita Sultan Perak untuk melantik seorang Syeikh al-Islam bermula pada 1922 M. Namun secara rasminya Syeikh Muhammad Saleh al-Minankabawi memegang jawatan itu pada 6 Jamadilakhir 1343 H/1 Januari 1925 M (Halaman Agama, Utusan Malaysia, 26 April 2004). Dengan demikian, bererti Syeikh Muhammad Zain Simabur bukan Mufti Perak yang ketiga seperti yang disebut oleh Othman Haji Ishak. Kemungkinan beliau ialah Mufti Perak sesudah Syeikh Muhammad Salleh Minangkabau.
Selanjutnya nama ulama yang menjadi topik perbicaraan dalam buku Othman yang disebut ialah Tuan Haji Muhammad Zain. Dalam beberapa karangannya, Buya Hamka pula menyebut nama Syeikh Muhammad Zain Simabur. Saya belum menemui satu tulisan pun, sama ada karangan orang yang berasal dari Minangkabau sendiri atau orang luar, yang menyebut secara lengkap berserta nama orang tua ulama yang dibicarakan ini, kecuali daripada karya beliau sendiri yang diberi judul Nashihat al-Mu'minin ila 'Ibadah Rabb al-'Alamin.
Oleh itu, di sini saya catat nama lengkapnya iaitu Syeikh Muhammad Zain Lantai Batu bin Syeikh Abdul Halim al-Khalidi Labuh, Batu Sangkar. Beliau meninggal dunia Pariaman, Minangkabau (Sumatera Barat), tahun 1376 H/1957 M.
Syeikh Muhammad Zain Simabur dan ayahnya masih tetap mengekalkan istilah al-Khalidi pada hujung nama. Istilah tersebut adalah sebagai petanda bahawa beliau seorang pengamal Tarekat Naqsyabandiyah al-Khalidiyah, iaitu salah satu aliran tarekat yang ramai pengikutnya di Minangkabau, Sumatera Barat. Dari segi pegangan keislaman, beliau berpihak kepada ‘Kaum Tua’, yang dalam golongan ini termasuk beberapa sahabatnya seperti Syeikh Sulaiman ar-Rasuli, Syeikh Jamil Jaho dan lain-lain. Mereka menolak golongan ‘Kaum Muda’ yang dipelopori antaranya oleh Syeikh Abdul Karim Amrullah, Syeikh Jamil Jambek dan lain-lain.
Sungguhpun Syeikh Muhammad Zain Simabur dan Syeikh Jamil Jaho berpegangan ‘Kaum Tua’, ia ada sedikit perbezaan dengan Syeikh Sulaiman ar-Rasuli. Syeikh Sulaiman ar-Rasuli sejak awal lagi menolak kemasukan organisasi Muhammadiyah di Minangkabau, sebaliknya Syeikh Muhammad Zain Simabur dan Syeikh Jamil Jaho, menurut kaca mata golongan ‘Kaum Tua’ yang berhaluan keras, kedua-duanya pernah terkecoh.
Syeikh Muhammad Zain Simabur dan Syeikh Jamil Jaho menyambut kedatangan Muhammadiyah di Minangkabau, bahkan kedua-dua ulama itu menjadi anggota Muhammadiyah. Buya Hamka dalam bukunya, Ayahku, menulis, “Pada 1927 terjadilah Kongres Muhammadiyah ke-16 Pekalongan. Kedua-dua ulama itu pun turut hadir dalam kongres itu. Di sanalah baru diketahui tujuan sebenar Muhammadiyah, iaitu membela faham Wahabi dan lain-lain yang selama ini sangat beliau tentang.” (Ayahku, hlm. 248)
Setelah pulang dari kongres itu, Syeikh Muhammad Zain Simabur dan Syeikh Jamil Jaho mengundurkan diri dan selanjutnya bergabung dengan PERTI (Persatuan Tarbiyah Islamiyah) yang berpegang teguh pada Mazhab Syafie. Organisasi ini pula adalah sangat kontroversi terhadap Muhammadiyah.
TAKLID
Sekiranya kita membahaskan tulisan Buya Hamka, khusus dalam konteks ini, penulisannya mencerminkan kejujuran. Sebagai contoh pada kalimat, “... tujuan yang sebenarnya daripada Muhammadiyah, iaitu membela faham Wahabi dan lain-lain....”
Buya Hamka ialah aktivis organisasi Muhammadiyah yang sangat penting pada zamannya. Namun aneh juga kerana sangat berbeza dengan beberapa orang aktivis golongan Wahabi dalam perkembangan terkini. Ada di antara mereka memang marah disebut Wahabi, kerana mereka lebih suka disebut dengan istilah ‘Salaf’. Dalam percakapan dan penulisan memang sukar mencari istilah yang pihak lain tidak tersinggung dengan istilah yang tidak disukai oleh suatu golongan.