Secularisme als brug naar het islamitisch recht door al-Baldah al-Islamiyah Minhajin Nubuwwah (MAR June 19 2024)
De fiqh van orthodoxe moslims eindigt er altijd mee dat salafisten en sjiieten ongelovigen worden verklaard, omdat hun juridische redenering slechts analytisch redeneren is, geen dialectisch redeneren. Anderen tot ongelovigen verklaren, wiens basis in het hadithboek bij het bepalen van hun Sara'-wet anders is, zal gebeuren, en gebeurt altijd, omdat dat het "patroon" is van hun antropologie van denken gedurende duizenden jaren.
Als er sjiieten zijn die islamitische wetten uitvaardigen waarvan de juridische filosofie verwijst naar het hadithboek al-Kahfi, dan zijn er ook salafisten die verwijzen naar het hadithboek al-Bani. Voor deze orthodoxe groepen zijn de sjiieten al ongelovigen; de salafisten zijn ook ongelovigen omdat hun juridische producten en die van hen radicaal verschillen. Dus hun da'wah moet worden geketend, hun gemeenschap moet worden gediscrimineerd totdat deze is uitgeroeid, zodat iedereen de islam moet zien met de oogkleppen die ze dragen. Deze groep zal, als hun arrogantie wordt voortgezet, steeds onbeschofter worden. Omdat het nationale model dat zij hanteren een nobele nationaliteit is, waar de islam heerst. "In hun ogen is vergelijkbaar met de sociale klassen in Hindustan; Er zijn Brahmana's en Sudra's, de Brahmana's zullen altijd de Brahmana's zijn (met hun feodale bijnamen), en de Sudra's zullen altijd Sudra's blijven.
Bovendien hebben ze op intellectueel gebied een fanatisme dat de benadering van de Islam is die ze krijgen van de gele boeken uit de Middeleeuwen. De boeken werden geschreven na het gouden tijdperk van het Abbasidische kalifaat, een tijdperk waarin de rede werd uitgeschakeld en de edelen zichzelf arrogant tot de schaduw van God verklaarden. De boeken die ze aan elkaar ketenen en beweren dat ze afkomstig zijn van de profeet Mohammed SAW. In feite kwamen de theosofische boeken natuurlijk voort uit het syncretisme van de Islam met de leringen van de Arische naties. Het tijdperk waarin de Islam het kerngebied van India had veroverd dat nu Pakistan heet; Het gebied waar het meest acute feodale dogma ter wereld was gecentreerd. Toen met het begrip van monotheïsme dat is gemengd tussen monotheïsme met animisme, pantheïsme, enz., met de concepten van kalam A la tot slaaf gemaakte mensen uit India. Waar de marhaen-mensen, de hongerigen, de behoeftigen, wordt verteld de wereld die hen lijdt te vergeten, zich te richten op het geluk van het hiernamaals (zodat ze later in het eeuwige leven niet meer moeilijk, hongerig en lijdend zullen zijn zoals in de wereld.
Besef dat Gods grootste zegen is om een goddelijk mens te zijn. Terwijl het hiernamaals een schepping/wezen is, en het beste wezen de mens is. De enige metafysica is Allah, terwijl alle wezens, inclusief djinn, engelen, demonen en het hiernamaals materieel zijn, en de beste materiële schepping van Allah de mens is. Dan ruil je je menselijkheid in voor slavernij; Je vrijheid (fitrah) met valse dogma's over het hiernamaals; Je monotheïsme met de afgoden van de adel die beweren een speciale klasse te zijn, ook al stelden de Profeten hun "klasse" gelijk aan prostituees; Je broederschapsrechten en sociale leven laten vernietigen door de impact van de schade die werd veroorzaakt door de strijd tussen hen. De arme Gerwani werd verkracht en vermoord, alleen omdat ze banden had met de communisten die vijandig stonden tegenover Amerika (Begrijp!, dat wanneer olifanten en olifanten vechten, het slachtoffer altijd het muizenhert is); Dan jezelf lakeien laten worden die niet eens kunnen spreken, slaven worden die geketend zijn als individualisme dankzij de hegemonie van de feodale macht; Geen eigenwaarde hebben omdat je economische en sociale omgeving gemonopoliseerd is door de edelen en de bourgeoisie, zodat je onmiddellijk in onderwerping wordt geworpen en een slaaf wordt van een pasgeboren burgerlijke baby omdat er "geen eerlijke concurrentie" is van de feodale heersers om de concurrentie voor de eigendomsrechten van mensen te reguleren in een beperkt door de republiek.
Wees vrij, mijn broeders, wees vrij in je gedachten zodat je vervolgens kunt prediken om onafhankelijkheid te verspreiden onder het volk, bevrijd de geesten van het volk zodat je vervolgens de drie-eenheid van revolutie (massale actie, guerrillaoorlogvoering en diplomatie die opeenvolgend lopen) kunt uitvoeren, namelijk de revolutie die zich beweegt in massale actie voor onafhankelijkheid zoals Soekarno deed, doorgaat met het voeren van guerrillaoorlogvoering voor onafhankelijkheid zoals Soedirman deed, totdat je onderhandelingspositie krijgt in de diplomatie van collectieve onafhankelijkheid van je natie zoals Syahrir en Hatta deden. Omdat er geen volledige onafhankelijkheid alleen wordt bereikt!. Alleen levend in een feodale samenleving, kunnen je gedachten vrij zijn, maar je stem zal geketend zijn!; en je economie zal gemonopoliseerd worden omdat het feodale systeem een collectief systeem is!; dus het omverwerpen ervan moet ook collectief nationaal zijn. De onafhankelijkheid van een regio hoeft echter niet gepaard te gaan met bloedvergieten, zoals in de Saoedische revolutie, de Iraanse revolutie en de bolsjewistische revolutie. Als de da'wah (propaganda) goed verloopt, is een massale actie zoals de Makkiyah futuhat voldoende om een revolutie te winnen.
Bovendien zal het orthodoxe islamitische monotheïstische feodalisme dat de basis vormt van het sociale feodalisme zeker eindigen in politiek en economisch feodalisme. Verwacht niet dat iemand gelijkheid, vrijheid en broederschap in samenwerking zal bespreken. In liberté, égalité en fraternité wordt geen enkel woord overwogen. Die orthodoxe moslims zijn niet vrij om te denken; die orthodoxe mensen hebben geen gelijkheid omdat ze in kasten à la Hindustan leven; die mensen kennen ook geen broederschap omdat feodalisme slechts een oerkunst is om het proletariaat, de slavenklasse, de marhaenklasse in de val te lokken. Zodat ze niet in opstand komen, zich zelfs in slavernij gelukkig voelen, zijn ze bereid om te sterven en voor altijd te rotten met hun nakomelingen in slavernij aan de aristocratie (tot ze hun ziel en lichaam opgeven totdat hun dochters worden verkracht in de kolonisatie van ongelovige naties). Vanwege de religieuze aristocratie hoefden de Nederlanders niet naar Indonesië te komen om oeroude ideeën te brengen om te prediken. Ze hoefden alleen maar te komen en de edelen te betalen, en toen kreeg de oude oeroude slavernij a la Islamitisch Hindustan zijn nieuwe meester door het feodalisme van edelen en betaalde Islamitische intellectuelen/geleerden. Maar ze vochten terug nadat de VOC door Napoleon werd omvergeworpen, zodat het geld dat de VOC naar hen doorsluisde stopte, en Daendels herriep hun privileges in Napoleons democratie. Dus degenen die gewend waren om comfortabel te leven van het lijden van het volk, kwamen in opstand tegen de Nederlanders vanwege het kolonialisme in de archipel, dat al duizenden jaren aan de gang was sinds de tijd van de Hindoe-koningen wiens troon ze aanbaden, ze aanbaden hun blauwe bloed toen ze nog op de troon zaten!.
Herinner je je nog toen Hulagu Khan op het punt stond Bagdad te vernietigen, een gezant van een kalief kwam uit een stad die bekend was ten tijde van al-Ma'mun, de stad die het centrum was van de wereldbeschaving stuurde een domme gezant die zei: "Als hun kalief wordt gedood, dan zal de wereld en haar inhoud vergaan." Is dat de leer van de islam? Het bestaan van die kroniek zou destijds in Bagdad hebben plaatsgevonden als de boeken in Bait al-Hikmah, waarvan de meerderheid boeken over magie, polytheïsme en doctrines zou zijn geweest, niet in de rivier de Tigris waren vergaan; dus nu worden deze boeken door orthodoxe kringen als gele boeken bestempeld. We zullen ze nu ontmoeten als mensen die beweren de leringen van de profeet Mohammed SAW te volgen, als de meest achterlijke, meest onredelijke en meest moeilijk te genezen wezens op aarde vergeleken met de mensen van Hindustan vandaag de dag.
De profeet Mohammed was een profeet, maar hij zag zichzelf nooit als superieur aan anderen in bureaucratische termen; hij noemde zijn volk vrienden (egalitair). De profeet Mohammed zag verschillen in posities als functionele verschillen die samenwerkten bij het opbouwen van een beschaving. Als hij zijn generaal verloor, als hij zijn wapenmaker verloor, als hij zijn diplomatie-expert verloor, zijn handelsexpert, zijn oorlogsexpert. Dat zou verliezen veroorzaken voor de beschaving die hij had opgebouwd. Omdat de Profeet Mohammed SAW geen kasteverschil zag tussen hem en de wever, ook al was hij de leider van het land. Want zonder de wever zouden zijn mensen niet gekleed zijn, en zonder wapenexperts zouden hun wapens achterlijk zijn!. Deze rationele Profeet zag alleen functionele verschillen in de rol van de staat, geen kasteverschillen. Dus ze kunnen niet zeggen dat de leringen van het feodalisme in theologie, sociaal en economisch feodalisme voortkwamen uit de leringen van een Profeet die dicht bij het volk stond, die altijd besliste door consensus zoals de dorpelingen (waar tussen hem en Bilal, er geen klasse was bij het beraadslagen). Het was niet in de gedachten van de Profeet dat hij hoger was dan Bilal, dat hij een mens was met de "geest van Mohammed" zodat hij een halfgod werd; de geest van Mohammed was de substantie van al het leven in de wereld. Bedenk broeder, dat de religie die de Profeet Mohammed onderwees een leer van bevrijding was, een leer die de aard van verschillen respecteert, een leer die alle doctrines over blauw bloed verwerpt en een leer die prioriteit geeft aan kwaliteit en vroomheid als iemands kwalificaties in het werk.
Begrijp na het ontmantelen van het feodalisme in de orthodoxe islam de codificatie van de hadith, waardoor jouw hadithboek verschilt van de hadithboeken hier, en er is een cultureel product, "een product van muamalah", dus het verschil in codificatie hier en daar is "ja'iz". Bovendien heeft de codificatie historische redenen en antropologische redenen waarom ze hun codificatie van de hadith deden. Bijvoorbeeld, de geboorte van het boek al-Kâfi, het boek Ma La Yahdluruhu al-Faqih, het boek al-Tahzib en het boek al-Istibshar waren een historische onvermijdelijkheid. Daarom is het verschil in bronnen van fiqh voor moslims tot nu toe een onvermijdelijkheid die geen bron van conflict zou moeten zijn, laat staan takfiri. Tot later voor ons, hebben we een nieuwe codificatie van hadith die de hadiths van de Profeet bekritiseert vanuit alle bronnen van hadith van verschillende scholen.