Lihat ke Halaman Asli

Mim Yudiarto

TERVERIFIKASI

buruh proletar

Puisi | Sandyakalaning Ati kang Dirubedo Ratri

Diperbarui: 1 Januari 2020   21:16

Kompasiana adalah platform blog. Konten ini menjadi tanggung jawab bloger dan tidak mewakili pandangan redaksi Kompas.

https://images.pexels.com

Saiki isih sandyakala. Lampu-lampu ing ndalan siji mboko siji ngedipake mata. Ngelingake marang sopo wae kang liwat. Menawa wengi iki aja nganti sambat. Amergo apa wae. Najan kuwi ditekani wewe. Apa atine keblekan srengenge.

Rubedo tansah teka kaya pletikane awu ing mongso ketigo. Nglilipake pandelengan. Marakake nyureng uleng-ulengan.

Lintang-lintange pada metu. Nyisihake mendung kang sedinoan ngirim bendu. Ngelingake kabeh kang ora kelingan. Menawa kali lan segara kuwi ora bisa digawe dolanan.

Laron-laron kang nemplek ing kaca mburi. Saktuhune ngajari piye carane ngadepi ora gampang ceklek ati. Opomaneh yen dirubedo karo ratri. Kang miwiti pedhut sakjroning diri. Ngongkon sliramu nyedaki mati.

Luwih becik milih ngagungaken asmane Ingkang Murbeng Dumadi.

Bogor, 1 Januari 2020

------

Sandyakala Hati yang Diperkarakan Dinihari

Ini masih sandyakala. Lampu-lampu jalan satu demi satu mengedipkan mata. Mengingatkan kepada siapa saja. Malam ini jangan sampai membuang keluh. Karena apa saja yang dianggap runtuh. Apakah itu karena didatangi oleh kengerian. Atau hati yang terpanggang kepanasan.

Perkara demi perkara akan tiba seperti kepulan debu di musim kemarau. Menutupi pandangan. Membuat pikiran mengerut habis-habisan.

Bintang-bintang sudah keluar. Menyisihkan mendung yang seharian mengirimkan buruknya kabar. Memperingatkan mengenai lupa. Bahwa sungai dan lautan jangan pernah dianggap sebagai budak sahaya.

Halaman Selanjutnya


BERI NILAI

Bagaimana reaksi Anda tentang artikel ini?

BERI KOMENTAR

Kirim

Konten Terkait


Video Pilihan

Terpopuler

Nilai Tertinggi

Feature Article

Terbaru

Headline