Malem minggu utawa weekend iku dina sing paling ditunggu-tunggu. Piye anggone ora seneng? Dina-dina sadurunge wis kanggo nyambut gawe mula pancen malem minggu iku wektu sing paling penak bisa pethukan karo pacarku, Nadya.
Aja ngece aku sing durung ngrabeni Nadya. Pancen anggone sesambungan wis uda kara 3 tahun. Kawit wisuda kuliah nganti seprene. Ananging aku lan Nadya durung nduweni niatan rabi. Ijik padha dene seneng dolan karo dhewean. Yen kesusu arep ngoyak apa, yen alon ngenteni apa? Anggere ora kebangeten lan ora nyimpang. Itung-itung bisa kanggo maremake dolan. Kanca-kancaku sing wis rabi wae akeh sing omong marang aku supaya ora perlu kesusu rabi. Dimaremake anggone dolan lan nyambut gawe dhisik.
Ibuku katon gumun karo aku sing madahi terang bulan sing mung kari seiris. Terang bulan kuwi tak wadahi plastik banjur tak selehake sak jaket.
"Ivan ki nang omahe Nadya nduwe ingon-ingon tikus apa piye ta? Kok saben mrana nggawa panganan diselehake sak." Mas Candra, kakangku uga gumun. Ananging anggone padha takon ora ana sing tak tanggepi. Yen tak critani apa anane bisa dadi perkara. Dasare kuw wagu!
"Dek, aku arep dolan. Neng nyuwun tulung aja disuguh singkong keju!" pesenku marang Nadya.
"Aku wegah yen disuguh singkong keju!"
Nadya nduwe kucing cacahe telu. Saben ana wong memangan, utamane singkong keju, kucing kuwi marani banjur njaluk diwenehi. Ora tanggung-tanggung kucing telu iku bisa ngentekake singkong keju sepiring. Sing gawe aku sengit, kucing kuwi mau banjur lunga klepat lan sidane aku dhewean sing nanggung isin. Bapak Ibune Nadya mesti mbatin calon mantune nggragas kliwat kaliren. Kuwi sing gawe aku ngira Bu Mustika banjur arang anggone nyuguh singkong keju. Wooalah ....
"Aku wegah yen disuguh tahu goreng!"
Gorengan, utamane tahu isi pancen paling enak menawa dipangan lalap lombok utawa sambel. Sing gawe aku gething yaiku Bu Mustika ora tau menehi lombok lalapan. Tahu yang mung tahu thok. Kamangka aku ora bisa mangan tahu lan gorengan yen ora dilalapi lombok. Menawa ora ana lomboke mending aku ora sida mangan. Pekok! Ananging caraku mangan gorengan pancen ngono kuwi.
"Ibumu ki saktenane ming arep gawe aku mangkel ta, Dek!" kandhaku karo hambegan landung kelingan suguhan duren glundungan ananging ora disediani lading. Nadya dhewe ngerti yen aku seneng banget karo duren.
Dheweke mung ngguyu kemekelen weruh aku nesu lan misuh-misuh merga ora sida mangan duren gratis. Kanggo tamba gela, Nadya tak ajak tuku duren sak mareme ning Kalibawang.