Juki ude nyiapin anglo1, stanggi2, areng batok kelape, nggak lupe kaen kafan buat jadi pocongnye. Tekadnye ude bulet, buat ngerjain si Puah, biar mpoknye kapok pacaran di teras rume kosong almarhum engkongnye. Sedari engkongnye wafat, dua bulan yang ude, rume ntu kalo malem Minggu, sering dipake Marpuah buat pacaran. Biar cuman di teras, tapi kalo malem, di situ gelap banget. Juki slempang3, kalo nti si Puah pacarannye kelantasan4. Ude banyak kejadiannye, kalo pacaran pake acara buka kolor segale, ujung-ujungnye pade bunting duluan. Juki nggak mao keluarganye malu, kalo ampe ntu kejadian ame si Marpuah. Emang sebentar lagi Marpuah mao nikeh, tapi ape salahnye, kalo die saling menjage.
Teras rume engkongnye lumayan lebar, ade bale-balenye, ntu rume adenye persis di depan rume Juki, cume dipisahin gang MHT. Jadi kalo lagi malem Minggu, pas cowoknye dateng ngelancong5, si Puah bukannye pacaran di teras rumahnye, tapi die plesiran6 dulu ke mall, atawa nonton bioskop. Baru kira-kira jam sepuluh malem die duduk berduaan di rume kosong ntu.
“Liat noh, Be! Si Puah lagi indehoy7 ame si Badrun di teras Engkong.”
“Biarin, mang kenape? Lagian empat bulan lagi juga die mao nikeh.”
“Emang, Babe kaga takut?”
“Takut ngape? Bunting!?”
“Iye, Be, aye mah slempang banget ngeliatnye.”
“Insya Allah, kaga Juk. Babe yakin banget ame hasil didikan nyak lu. Babe percaya deh. Lagian, ngape sih lu, usil aje ame urusan si Puah? Mangkanye lu cepetan cari pacar, biar bisa ngerasin asoynye orang pacaran.”
Nggak lama, nyaknye Juki ke luar, bawa sepiring martabak ame dua gelas kupi item.
“Ntu, martabak bole dibawain si Badrun, ye Nyak?”
“Iye, kenape?”
“Orang, kalo lagi ada maonye.”