Saban lengkah kahirupan abdi diwarnaan ku ayana anjeun, Ibu. Anjeun sans ngan ukur tokoh anu masihan kahirupan, tapi og pahlawan anu leres dina unggal carita kuring. Nalika ujian datang, anjeun mangrupikeun tihang pengkuh, ngadukung kulawarga kalayan tabah sareng seuri anu asih.
Indung anjeun, pinuh ku lelembutan ibarat embun-embunan isuk, tapi kuat lir tihang batu nalika nyanghareupan badai. Anjeunna henteu bosen mankeun peran indung, babaturan sareng guru dina waktos anu sami. Kahadean anjeun ngamalir sajajalan, maparin rangkulan haneut unggal peuting nu tiis.
Ngadidik kuring henteu ngan ukur ngeunaan tori sareng buku pelajaran, tapi og ngeunaan nilai-nilai kahirupan anu teu ternilai. Anjeun ngajarkeun harti sabenerna kajujuran, kaikhlasan, jeung gaw teuas. Ibu, anjeun sabar ngabimbing kuring ngaliwatan torowongan kahirupan, masihan kuring arah nalika kuring sieun sareng masihan kuring kapercayaan nalika kuring ragu.
Indung, anjeun mangrupikeun lampu anu nyaangan jalan kahirupan kuring. Anjeun henteu pernah bosen ngabantosan impian leutik kuring janten kanyataan. Hatur nuhun, Ibu, janten pahlawan dina unggal detik kahirupan kuring. Henteu aya kecap anu tiasa ngcskeun sabaraha kuring bogoh ka anjeun. Anjeun mangrupikeun pahlawan anu langgeng dina carita kahirupan kuring, sareng pikeun ta, kuring nganuhunkeun unggal dintenna gaduh indung sapertos anjeun.
