Olahraga

TEMA:Olahraga
Alur:Maju-mundur
Paraga:Aditya SADEWO
              M Ervan R
              Tomi putra
             Paman Ervan
             Mbak Reza
             Ibu Ervan
Panjering cerita :kabeh wong
Latar:umah,stadion,lapangan.
irah-irahan:mlebu timnas
Ervan mlayu banter sinambi nuntun kulit bunder. Nganggo sepatu bal-balan sing diwenehake dening almarhum bapake.
"Gooool!!!" bengok-bengok kanca-kancane ervan.

"Sampeyan pancen hebat,pan" jare
Dewo bangga.
"Ah, iki mung kebetulan." Putera ngandika andhap asor.

Tim ervan tansah menang. Ora ana siji-sijia pertandhingan sing ora diisi gol-gol ervan sing ayu, ing sawijining sore, ing lapangan bal-balan, Putera lan Rizky lagi latihan. Padha saingan ing skills. Mesthine ervan luwih unggul tinimbang romi. Prok prok prok. Saka kadohan keprungu wong keplok-keplok.
"Sampeyan uga bisa duwe katrampilan, jenengmu sapa?" pitakone nom-noman sinambi ngacungake tangane marang ervan
"Aku ervan lan iki dewo, kancaku, nuwun sewu, adhikmu sapa? pitakone ervan.
"Aku Reza, pemain timnas, aku kene golek pemain enom bakat kaya sampeyan kanggo melu ing seleksi tim nasional umur 15." jawabe Mbak Reza.

ervan lan dewo kaget. Padha pandeng-pandengan. Apa iki cara kanggo dheweke dadi pemain bal-balan sejati?
"Nanging sayang, aku mung milih salah siji saka kow. Lan saka pengamatanku, aku milih ervan, apa kowe gelem?" pitakone Mbak Reza.
ervan bingung, ora gelem ninggal dewo sing biyen karo dheweke. Nanging ing sisih liya, ervan uga pengin impene bisa kawujud.
"Ayo, pan.... Aku ndhukung sampeyan, elinga kesempatan ora teka kaping pindho." dewo jarene nyengkuyung ervan.
"Oke Dik, aku pengin." Kandhane ervan kanthi ati kang abot.dewo mlumpat kanthi bungah.
"Bagus, sesuk kita ketemu ing kene." Ujare Mbak Reza.
Sore iku ervan lan dewo seneng banget. Ing dalan mulih padha guyon-guyon. Sanadyan ervan ngerti ana rasa kuciwa ing atine kancane.

"Ervan... ervan.." bengoke wong wadon saka njero mobil lapak. ervan lan dewo mlayu menyang mobil. Jebul sing wadon kuwi ibune ervan.
"ervan, mlebet, Nak!" dhawuh ibu.
"Arep menyang ngendi bu?" pitakone ervan kanthi bingung.
"Mlebu wae, cepet!" Ibu sambat.
ervan mlayu mlebu mobil. Dene dewo mung meneng wae. Kancane arep menyang ngendi? Dadi cepet-cepet kaya iki.

Ing mobil, dewo lungguh ing jejere ibune. Dheweke isih bingung karo apa sing kedadeyan saiki.
"Mbak, awake dhewe arep menyang ngendi? Yagene kowe nggawa kabeh perabotanku?" pitakone dewo.
"Arep menyang omahe Mbah. Kita bakal manggon ing kana, amarga ibu ora bisa mbayar sewa. Nuwun sewu ibu." kandhane ibu sinambi nangis.
dewo mung meneng wae karo tatu sing jero. Dheweke mung ketemu wong sing bakal nggawe impene dadi nyata. Saiki dheweke kudu gelem nglebur impen mau. Jarak Jakarta menyang Bandung lumayan adoh. Butuh kurang luwih telung jam tekan kono. Amarga perjalanan sing dawa, ervan keturon ing pundhake ibune sinambi ngrangkul bal kesenengane.

Wiwit kuwi, Ervan terus latihan kanthi bimbingan Kak Reza kanggo melu seleksi timnas nalika umure 15. Amarga semangate banget, Ervan lolos seleksi lan kasil dadi pemain timnas.
Kuwi isine layang Ervan kanggo Dewo, kancane sing pisah 3 wulan kepungkur.