Ceruk-ceruk Mungil dalam Dada Kami

lukisan seorang sahabat, Lukman Riadus Sholikhin

demi manusia yang kian beranakpinak;

ceruk-ceruk mungil dalam dada kami

menggelegak oleh kesaksian-kesaksian

para pemerkosa yang menanti rajam

untuk kali penghabisan;

ceruk-ceruk mungil dalam dada kami

menggelegak oleh plasma kebanggaan

sekerumun alap-alap yang menguap

bersama mega-mega yang mengapas—

berbisik kepada lambai sayap-sayap rindu

terlalu ringkih untuk memeluk bumi;

demi manusia yang kian beranakpinak;

ceruk-ceruk mungil dalam dada kami

berlindung dalam tirai-tirai mandat suci

tentang khalifah yang terus mematut diri

di depan bayangan samar cermin evolusi;

ceruk-ceruk mungil dalam dada kami

dilanda banjir oleh hujan semusim—

teringat—panggilan emak kepada buah hati

sekedar pulang makan dan membasuh daki.

tirtoseto, 19122011